W.J. MarysonCritiques

Lethe, el único habitante de la isla de Loh que ha nacido sin talento para la magia, el mago Matei y otros compañeros inician una búsqueda desesperada para descubrir el origen de la magia incolora que amenaza el Reino.
En la isla de Lan-Gyt, Lethe encuentra por fin una respuesta a su peculiar naturaleza. La amenaza de la magia incolora parece haber pasado, pero el Oscuro del mar de la Noche ataca el Reino y Lethe encuentra su destino en una manera que incluso a él mismo le había parecido imposible. Solamente su vínculo con la aprendiz de mago Pit le ofrece alguna esperanza para su propio futuro y el del Reino.

Por primera vez en muchos siglos, un joven de la isla de Loh no muestra talento alguno para la magia y por ello no puede recibir la misma formación que sus compañeros.
Matei, uno de los siete magos más poderosos del reino, descubre una fuerza maligna que amenaza la existencia de su mundo pero ningún hechicero, por muy grande que sea su poder, puede hacer frente al horror de la magia incolora.
A medida que el peligro se va acercando, Matei se da cuenta de que Lethe, el No Mago, posee dones que pueden resultar cruciales para la supervivencia de las islas del reino.

Lethe, el no mago, junto con el mago Matei y otros compañeros inicial una búsqueda para descubrir el origen de la magia incolora que amenaza el Reino.
Mientras intentan descifrar las Inscripciones que se dispusieron más de nueve mil años antes, se convoca una reunión clandestina para hacerse con el poder. Entre los traidores se encuentra uno de los sacerdotes de los Solitarios y un alto myster. Lethe deberá internarse solo en los Abismos de Lan-Gyt para conocer su destino.

Een beetje teleurgesteld in dit laatste deel. Veel gebeurtenissen volgen elkaar snel op en dan vooral de laatste 100 blz.
Weinig actie wat een beetje spijtig is. IK had er meer van verwacht.

Een goed boek al had ik er meer van verwacht. Terwijl de plaats van Rastoth heel moeilijk toegankelijk was (Soumino Sovoch) voor het reisgezelschap, was het zwaard al in één hoofdstuk in hun bezit.
Ook vrij weinig actie in dit deel.
Een aantal Tolkien-imitaties maar kan zeker niet tippen aan de werken van Tolkien.
Conclusie: goed boek maar zeker geen meesterwerk.½

Terwijl het eerste zwaard Sperling een pure Tolkien-kloon is, krijgen de vervolgen toch een eigen karakter. Het hoofdpersonage Jyll is een beetje te vergelijken met Puc van Feist alleen maakt Jyll veel sneller vooruitgang.½

W.J. Maryson is one of the heavyweights in of Dutch fantasy. Before publishing this book in 2002, he had already written a fantasy series in six parts called Meestermagiër (litteraly: Master Magician) which did quite well in the Netherlands and has been translated in German (and probably a few other languages). Despite my efforts to get better acquainted with Dutch speculative fiction, my experience with Maryson's work is limited to one short piece published in the collection Time Out, for which he also did the cover art. The reason I read this book is not so much to fill the shameful gap in my library but rather the fact that it has been published in English in August under the title The Towers of Romander (just this once I'll include the Amazon link). The American market in particular is very hard to penetrate for foreign language authors. Translated short fiction appears regularly, there are magazines and websites that focus on work form non-Anglophone nations, but full novels, now that is a challenge. To my knowledge, Maryson is the only Dutch fantasy author to manage this feat in recent years. A remarkable achievement...

Full Random Comments review

Een boek met potentieel, iets teveel verhaallijnen en hoofdpersonen en een taalgebruik dat bloemiger en verhullender is dan ik goed vind.

Het vijfde boek is zeker niet slechter dan het vierde boek, de eerste vier boeken zijn vrij constant vind ik zelf. Maar het blijft meer ruiken naar potentieel dan naar een meesterwerk

Boek 4 van een serie van 6, de eerste serie van deze Nederlandse schrijver, getiteld “De meestermagier”.

Zoals uit de titel van de serie al af te leiden valt gaat het hier om een fantasy verhaal. Goed tegen Kwaad, met magie en verschillende volken die helpen (of juist niet) het kwaad te overwinnen. Het verhaal is complex. Er zitten goede vondsten in, originele dingen, maar het is moeilijk goed bij te houden wie wie is omdat er veel lijnen tegelijk bijgehouden worden. Daarmee kom ik gelijk op een ander nadeel: doordat je zoveel mensen volgt vind je de een wel sympathieker dan de ander maar wordt het moeilijk om je echt te identificeren met een specifiek karakter; en dat is toch vaak de lol van het lezen van dit soort verhalen. De hoofdpersoon, die daar het eerste voor in aanmerking zou komen, wordt nooit helemaal uitgediept en tastbaar. Het feit dat hij met reuzenstappen bijna uit het niets allerlei onmogelijke magische talenten ontwikkelt helpt daar ook niet bij.
Verder is het verhaal in een vrij bloemrijke stijl geschreven. Veel beschrijvende woorden – een genre waar sommige mensen erg van genieten maar ik ben zelf meer van “waarom 10 woorden gebruiken als 4 genoeg zijn” dus ik moet me daar even doorheen worstelen.

Toch heb ik na dit vierde boek wel het idee dat het een leuk kan worden. Er gebeuren genoeg spannende dingen, er zijn diverse sympathieke karakters en er worden originele vondsten in de verhalen verwerkt. Het is op het moment een beetje een gevoel dat de schrijver zeker potentieel heeft en dat je over een paar jaar misschien terugkijkt op deze serie en denkt dat je duidelijk kunt merken dat dit zijn beginperiode was.

We gaan dus vrolijk verder met boek 5, “Het vijfde zwaard: Rastoth”.