Den er så humoristisk og fantastisk i sit børneperspektiv. Vokser op midt i Sindssygehospitalet i Slesvig. ( )

Geweldig boek. Meyerhoff heeft een zeer beeldende stijl, gebruikt een originele, rake beeldspraak en wisselt humor af met ontroerende momenten. In het eerste deel van het boek ligt de nadruk op de humor, niet alleen in de beschrijvingen van de patienten maar ook die van zijn ouders en broers. Nergens gaat het ten koste van de vreemde personages die er in de inrichting wonen, altijd is het de verwondering die de overhand heeft. De beschrijving van de bellenman vergeet ik nooit meer. Later in het boek nemen de zorgen toe en wordt de toon serieuzer maar ook dan weet de auteur te boeien. Er zijn passages van grote zeggingskracht en schoonheid in dit boek te vinden. Ook het einde is adembenemend. ( )

Auch dieser Teil der Erinnerungen von Joachim Meyerhoff hat mir gut gefallen. Er erzählt davon, wie er als Kind auf dem Gelände der Kinder- und Jugendpsychiatrie in Hesterberg bei Schleswig aufgewachsen ist, wo sein Vater Direktor war. Es liest sich leicht, ohne banal zu sein. ( )

De jeugd is voorbij, het huwelijk van de ouders loopt niet meer geweldig, en plots is niets meer zoals het ooit is geweest. Of beter: zoals het nooit is geweest, maar werd beleefd door de gekleurde bril van de kinderjaren. Joachim Meyerhoff gaat voor de lach én de traan, en hij doet dat goed.
Volledige bespreking via http://wraakvandedodo.blogspot.be/2016/04/joachim-meyerhoff-wanneer-wordt-het.ht... ( )

Klasse. Echt tragischkomisch ( )