René PacheCritiques

Très bonne analyse - datée de 1950 - de l'émergence des mouvements œcuméniques au début du XXe siècle. Sous des airs d'unité, l'auteur explique comment il perçoit ces mouvements comme participants à l'instauration d'une église unique, plus proche prophétiquement de Babylone en Apocalypse 17 que de l'église unie et véritable de Jésus-Christ. Une mise en garde que l'unité ne peut se faire à tout prix. L'unité oui, mais dans la vérité doctrinale aussi !

Het boek De komende Christus" van René Pache is een uitgave van Novapres te Laren, die ook de boeken van Hal Lindsey in Nederlandse vertaling het licht deed zien. Daar zijn wel een paar kanttekeningen bij te paatsen. Onwillekeurig dringt zich een vergelijking tussen deze beide schrijvers op. Ik zou die dan zo willen formuleren: Pache is Lindsey met de puntjes op de i. Eerstgenoemde is voorzichtiger en gaat gedegener te werk dan de laatste. De soms gewaagde speculaties van Lindsey vind je bij Pache niet. Daar staat tegenover dat Lindsey een vlottere stijl heeft. Wat betreft de hoofdlijnen van hun uitleg, hebben beide schrijvers mijn sympathie; voor de detailverklaringen geef ik de voorkeur aan Pache. Zijn verklaring van de tekst: "Dit geslacht zal geenszins voorbijgaan" acht ik bijvoorbeeld veel juister. En hij voert hen die in deze tijd het evangelie verwerpen niet op een dwaalspoor door de mogelijkheid van een tweede bekeringskans na de opname van de gemeente te suggeren. Al met al is Pache toch wat voorzichtiger met zijn beweringen.

Case 8 shelf 2

Case 7 shelf 3