Marc DiddenCritiques

Liefdesverklaring aan een totaalkunstenaar; verschenen bij de gelijknamige expositie in de Kunsthal Rotterdam, oktober 2018

Boeiende verzameling columns en andere teksten die Didden schreef tussen 2010 en 2016. De stukken over rockmuziek zijn boeiend en grappig maar te lang om in teug naar binnen te kappen. Soms is Didden ook gewoon een ouwe zeur, en valt net iets te veel in herhaling, maar dan maakt hij dat weer goed met zijn onovertroffen droge humor. Hey, what can I say? I like the man.
Wise men fish here!

eerste zin: 'When a man is tired of Londen he is tired of life.'

een mooie kleine hommage aan onafhankelijke boekhandels, uitgegeven door de samenwerkende vereninging van die boekhandels hier in België, luisterend naar de mooie naam "Confituur". De titel verwijst naar een uithangbord van een, verdwenen, New Yorkse boekhandel.
Het eerste deel is het mooiste met prachtige zinnen, mooie herinneringen en dat, inderdaad, zeer fijne gevoel als je in een vreemde stad wat ronddwaalt en dan plots een boekhandel ziet.
Verderop wordt naar mijn gevoel te lang stilgestaan bij herinneringen aan meestal verdwenen boekhandels en daar mocht van mij meer verwezen worden naar die zaken die het licht brandende houden !

Een mooie uitgegeven en met een zekere ontroering geschreven miniboekje waarin de auteur, ter gelegenheid van de oprichting van Confituur ('een kleurrijk verbond van onafhakelijke boekhandels'), een warm pleidooi houdt voor het voortbestaan van dit soort, in de visie van de auteur, onmisbare winkels. 'Torens van wijsheid die eenzaam uitsteken boven de oceaan van onwetendheid die veel van onze steden toch geworden zijn met hun alsmaar meer op mekaar lijkende winkelstraten waar onderhand de helft van de werelbevolking schoenen, jasjes, smartphones en digitale tv-toestellen komtkopen die de andere helft van de wereldbevolking tegen een hongerloon in elkaar heeft gezet.'

Amper een boekje te noemen, met zijn 30 bladzijden, maar toch een sympathiek schrijfsel over de liefde voor boeken en (onafhankelijke) boekhandels.½

Leuke korte ode aan de onafhankelijke boekhandel in binnen- en buitenland. Het boek leest als een grote knipoog naar de "verslaafde boekenkoper" die daarom al deze boeken nog niet moet lezen (ik ken dat gevoel). Het is geschreven op een vlotte manier waarbij ik bij het lezen Marc Didden zelf hoor gniffelen (met een Brussels accent). Ik vind wel dat wat te veel de onafhankelijke boekhandel wordt geschilderd als een veilige haven voor de zelf verklaarde intellectuelen, wat het toch niet zou mogen zijn.

In zijn verdriet van de mediawatcher, bundelde Marc Didden zijn columns uit de Morgen. Het gaat wel om zijn beste columns. Ze lezen goed weg en bevatten saccante opmerkingen over media en het leven op zich. Didden, die vroeger vaak op tv te bewonderen was en nu nog actief is als scenarioschrijver, heeft een zwak voor moderne kunst. Daar laat hij ons ten gepaste tijde van meegenieten. Je zou zijn boekje desgewenst ook nog als een kleine museum-en kunstgids voor België en Brussel kunnen lezen. Het boekje ligt daarenboven goed in de hand, is gedrukt op mooi geel glad papier met aangename druk èn heeft zowaar nog een leeslint.