J. Visser-Roosendaal (1899–1990)

Geboren te Binnenwijzend op 30 april 1899. Overleden te Venhuizen op 20 maart 1990. Schrijfster van streekromans, romans die zich in West-Friesland afspelen.
"Koningin van de Westfriese streekromans. Raak, herkenbaar en doorleefd zijn de passages in haar romans. Het zijn onmiskenbaar streekromans en onmiskenbaar spelen de gebeurtenissen zich af in het Westfriese landschap met zijn polders en boerderijen. Met stugge en koppige hoofdpersonen die soms maar moeilijk met de nieuwe tijd kunnen meegaan. Vader hoeft niets te zeggen. Als zijn verweerd gezicht verstrakt weten de huisgenoten genoeg, vader is "teugen". Geen geld uitgeven aan "nieuwerwissigheden" en overbodige spullen. Lief en leed en menselijkheid. En op het eind de verzoening maar soms ook barre halsstarrigheid. Jannetje Visser-Roosendaal heeft met haar streekromans vele tienduizenden lezers meegenomen naar het leven op het Westfriese platteland in de eerste helft van de twintigste eeuw. Haar oeuvre is in het Nederlands geschreven maar wanneer gesprekken worden aangehaald, komt het Westfries te voorschijn. "Kon jij hem?", vroeg hij. "Ik hew vaak over 'm hoord, maar ik hew 'm nooit zien", was het antwoord.
Haar eerste boek werd gepubliceerd in 1935 : De mens wikt.... Om de paar jaar verscheen van haar hand een streekroman. Zo'n dertig in getal. Bekend werd ook haar roman ...tot in den dood, het verhaal van Zeger Davidson, de Venhuizer die wegens vermeende handel met de vijand werd gefusilleerd. In 1972 werd ze voor haar werk koninklijk onderscheiden en een jaar later werd ze benoemd tot Lid van Verdienste van het Westfries Genootschap en in 1974 werd in haar woonplaats Venhuizen een straat naar haar genoemd. Maar meer nog leeft zij voort in haar talrijke romans.