Marthe Maeren

Meester Frieda Degraeve mag dan al advocate zijn aan de balie te Gent, ze heeft ook een uitgesproken interesse voor kerk geschiedenis. Zonet heeft ze een ernstig naslagwerk gepubliceerd over vrouwen in de katholieke kerk, haar stokpaardje, met de veelbelovende titel Duos habet et bene pendentes, naar de lijfelijke check waarmee de mannelijkheid van de pas verkozen paus wordt gecontroleerd. Want een vrouw op de troon van Petrus (of is het die van Maria Magdalena?) is de ergste nachtmerrie voor het Vaticaan. Een nachtmerrie die wel eens werkelijkheid zou kunnen worden, want meester Frieda Degraeve en haar opdrachtgever - een mysterieuze priester met een topfunctie in het Archivum Secretum van het Vaticaan - komen op het spoor van het graf van Johanna, de legendarische vrouwelijke paus uit de negende eeuw die de katholieke kerk al twaalf eeuwen verdeelt. Het is een spoor dat Frieda Degraeve en haar gezel naar Praag voert, naar Fulda, Athene en Rome, in een beklijvende maar levensgevaarlijke zoektocht naar een graf dat de Congregatie voor de Geloofs leer ontstaan uit de inquisitie koste wat het kost vernietigd wil zien. Op gevaar van eigen leven gaat meester Frieda Degraeve op zoek naar de waarheid. Een waarheid die haar stoutste dromen overtreft, en de fundamenten van het katholicisme onderuithaalt. MARTHE MAEREN (Knokke, 1958) is advocate aan de balie te Gent. Tot nog toe heeft ze vier misdaadromans op haar actief, telkens met meester Frieda Degraeve en haar jonge medewerker Seppe Verdonk in de hoofdrollen. Voor deze vijfde misdaad roman - God is een vrouw - bestudeerde Marthe Maeren gedurende meer dan anderhalf jaar de katholieke kerkgeschiedenis, en reisde ze door Europa om ter plaatse onderzoek te verrichten naar de locaties en geschied kundige bronnen die aan deze roman ten grondslag liggen. (flaptekst)… (plus d'informations)

Na ' De erfenis van Himmler', de derde in de reeks rond advocate Frieda Degraeve kan ik best begrijpen dat menig lezer dit vierde boek nimmer ter hand zou nemen.
Ik heb even geworsteld met het idee dit boek aan me voorbij te laten gaan maar ik ben uiteindelijk toch in dit boek begonnen. Ik kan alvast zeggen dat ik twijfelaars toch over de streep zou willen trekken.
Waarom? Wel, 'Schedelkraker' lijkt in niks op het vorige verhaal. Het is niet geforceerd, het zit vrij goed in elkaar, het is leuk om lezen en het toont opnieuw de echte Marthe Maeren.

Het feit dat in andere reviews vaak aan bod is gekomen dat de clue van het verhaal vaak al menig bladzijden vóór het einde wordt weggeven is naar mijn mening eigen aan de stijl van Maeren, net als het trage begrip van de protagonist.
Echter, 'Schedelkraker' brengt het er goed van af op dit vlak. Ik was aangenaam verrast.
De boeken van Marthe Maeren zijn ideale verstand-op-nul-boeken, niet te ingewikkeld, alledaags en toch licht informatief.
Maeren is opnieuw op goede weg, meer van dat.… (plus d'informations)

Nadat ik de vorige twee boeken in de reeks had gelezen vond ik het vanzelfsprekend dat ik ook deze ging lezen. De titel deed me even fronsen en ik hoopte dat ik verkeerd was met mijn vooroordeel dat ook deze titel een Dan Brown - wannabe was.

Ik heb al van in den beginne heel veel sympathie voor het hoofdpersonage. Niet dat ik me met haar kan identificeren maar ergens vind ik haar wel innemend en gewoon. En dat is voor mij dan eigenlijk ook de enige aantrekkingskracht van deze serie.

Dit hoofdverhaal is te simpel, niet spannend en karakterloos. Het lijkt wel alsof het een verplicht nummertje was. Het is willen en niet kunnen en het kan helemaal niet tippen aan 'Dode hand' en 'Dode letter'.
Het is jammer want ik had het idee dat Marthe Maeren aan het groeien was als auteur maar dit is toch een heel grote dip. Ik hoop dat ze weer snel zichzelf kan terug vinden en weer gewoon haar eigen stijl gaat zoeken.… (plus d'informations)

Van deze voor mij onbekende schrijfster is dit het eerste boek dat ik lees en ik zal er geen tweede lezen tenzij ik er nog eens één van krijg. Dit boek pakt uit met de meest onwaarschijnlijke toevalligheden en vooral de meest eenvoudige karakters, het is soms aandoenlijk. Bovendien wordt op een bepaald moment de pointe gewoon weggegeven, het hoofdpersonage haar euro valt echter pas een aantal bladzijden later, tja, noem dat dan een roman of een historisch juridisch verhaal, maar toch geen triller.
Storende fouten (schrijfster, drukker ?) maken het af.… (plus d'informations)