Carla de Jong

Anne groeit op in een arbeidersgezin waar ze zich een vreemde eend in de bijt voelt. Dan leert ze de Johansons kennen; ze sluit vriendschap met Daphne en maakt kennis met diens broers Frederik en Werther. Ze weet zich in te wurmen in dit welgestelde gezin.
Het boek wisselt tussen de periode jaren '80 en zo'n 30 jaar later, wanneer er duidelijk geen vriendschap meer bestaat tussen Anne en de Johansons.
Wat is er gebeurd? En kunnen ze elkaar vergeven?
Wisselende gevoelens over dit boek; van de ene kant wil je weten wat er gebeurd is dus je blijft geboeid tot het eind. Anderzijds kwamen de personages niet echt tot leven voor me.… (plus d'informations)

Jeanne Dufour is een half jaar geleden overleden en haar echtgenoot, haar zoon en haar ex-man worstelen met het verlies. Binnen enkele dagen wordt het testament geopend.
Het begin van het verhaal vond ik nog wel boeiend; eerst even ontdekken hoe de relaties in elkaar zaten. Dan de zoektocht naar Callum (de ex-man en vader van Nathan), die na de ontvangst van een brief verdwenen is. Tegen de tijd dat de zus van Jeanne uit Frankrijk overkwam begon het me al iets te irriteren.
Als ze Callum dan (als een 'gebroken man') gevonden hebben heeft deze de hele voorgeschiedenis uitgetypt. Zijn zoon mag het verhaal lezen. Zo'n 50 pagina's lang duurt het relaas. Dit gedeelte vond ik zó zoetsappig en onwerkelijk. Welke vader gaat z'n zoon nou tot in de kleinste details de liefde voor zijn moeder uit de doeken doen? Een zin als: 'Haar kleine borsten pasten nog in de kommetjes van mijn handen, haar tepels richten zich als fiere rozijntjes op als ik ze met mijn tong streelde' is toch om onpasselijk van te worden? En dan staat er ook nog eens 'richten' in plaats van 'richtten' (sowieso stonden er wat typo's in het boek).
De meeste personages komen onsympathiek over (zelfs de overleden Jeanne!).
Op de voorkant staat een review van Nouveau: '...ontroering en diepgang zonder een spoor van vals sentiment....'
Ik kan helaas niet hetzelfde zeggen!… (plus d'informations)