Jacques HamelinkCritiques

voor het eerst gelezen in 1967/68; toen maakte het al een onuitwisbare indruk. Daarna tot circa 2013 nergens meer gezien en toen aangeschaft. En voor 2e maal gelezen. In 2017 voor 3e maal gelezen. De sfeer is goed, mysterieus. Het zijn korte verhalen die iets vreemds hebben. het taalgebruik is soms apart/ experimenteel, inmiddels achterhaald. Een maand later Muidhond gelezen. Dat doet deels aan Het plantaardig bewind denken. Het Pl Bew bestaat uit korte verhalen, door deze bundeling hebben ze de goede lengte.

Vijf prachtige verhalen over mensen op beslissende momenten in hun leven. Die momenten kiezen ze niet zelf; ze gebeuren en daar moeten ze iets mee. De man in het eerste verhaal die 's morgens wakker wordt en merkt dat hij langzaam aan bedekt wordt met een soort korst. De vrouw die een nacht inkwartiering krijgt van drie partizanen met hun gevangene. De vrouw die in de boom op haar erf klimt. De boswachter en zijn dode bos. De dokter die in een dichte mist terecht komt. En de onderzoeker die terecht komt bij een levende soort die een ramp heeft overleefd. Vaak bizarre verhalen en toestanden, maar heel geloofwaardig geschreven.