Luc Devoldere

Wat een zalig boek om te lezen. Devoldere brengt van dit mooie land een erg persoonlijke lezing die een heel eind verder gaat dan de al te lange rist "Een jaar in Toscane"-boeken. Tijdvakken, regio's, personages en gebeurtenissen worden op een erudiete maar nooit pedante wijze met elkaar vervlochten tot een hoogst aantrekkelijk geheel. Op het einde van het boek wanneer de auteur even blijft mijmeren rond Breugel en Calvino vat hij het zelf mooi samen: "Ik heb Italië met mijn woorden op de hielen gezeten, heb in landschappen gelezen, mensen gesproken en laten spreken, voorwerpen omcirkeld. Maar de schepen zijn blijven varen, de boeren zijn aan het werk gebleven, de vissers aan het vissen, de herders aan het hoeden. De zee sluit zich binnenkort over mijn gespartel." (p. 380).… (plus d'informations)