Doorwrochte studie over de (gedeeltelijk) bewaard gebleven correspondentie tussen Theo van Doesburg (ps. van Emile Küpper, 1883-1931), schilder en auteur, en Anthony Kok (1882-1969), schrijver, dichter en spoorwegbeambte. Zij leerden elkaar kennen toen Van Doesburg tijdens de Eerste Wereldoorlog als sergeant-facteur in de buurt van Tilburg werd gestationeerd. De vriendschap was vanaf het begin heel hecht: Van Doesburg rekende Kok, samen met Evert Rinsema, tot zijn beste vrienden. Vrijwel direct ontspon zich een levendige correspondentie tussen Van Doesburg en Kok, die zij tot de dood van de eerste hebben volgehouden. Aangezien het merendeel van de brieven van Van Doesburg, in tegenstelling tot die van Kok, bewaard is gebleven, krijgt de lezer een uitstekend beeld van de ontwikkeling van Van Doesburg als kunstenaar, maar ook van de oprichting van het tijdschrift De Stijl, de reizen die hij maakte en de contacten die hij legde met andere kunstenaars, schrijvers en verzamelaars. De brieven over de laatste maanden van Van Doesburg, geschreven door zijn derde echtgenote Nelly van Doesburg, waarin wordt verhaald van de hevige astma-aanvallen waaraan hij leed, zijn bijzonder aangrijpend.

De brieven worden vooraf gegaan door een uitgebreide inleiding, waarin onder meer de jeugd van Van Doesburg voor het eerst uitgebreid wordt beschreven. De brieven zelf zijn uitgebreid geannoteerd door middel van voetnoten. Het boek eindigt met een kort relaas van hoe het verder ging met Nelly van Doesburg en Anthony Kok, en tenslotte worden enkele suggesties gedaan voor vervolgonderzoek. Helaas zitten er enkele foutjes in het boek: zo ontbreken een aantal titels in de bibliografie, waarnaar vanuit de voetnoten wordt verwezen.

Het boek is uitgegeven door Thoth in Bussum, en vormt het vijfde deel in de RKD-bronnenreeks.

P.S. Interesante parallel tussen deze briefwisseling en die tussen Hendrik Werkman en August Henkels, die vrijwel gelijktijdig is verschenen (http://www.librarything.nl/work/details/34412954). Ook Werkman beschouwde Henkels, die evenmin kunstenaar was als Kok, als zijn beste vriend. Tussen 1940 en 1945 onderhielden zijn een uitgebreide briefwisseling over onder meer de uitgaven voor De Blauwe Schuit. ( )