Met nieuwe sterrenbeelden schreef Peter Verhelst een uitbundige, persoonlijke en lijvige dichtbundel. Poëzie over lichamelijkheid, het samenvallen of samen vallen met de ander, geplaatst in deze verwarrende tijd. En met hoop én verlangen, verlangen naar schoonheid én naar ...liefde.
Waarom zou ik dit boek lezen?
Bedwelmend, bezwerend, verslavend, duizelingwekkend of niets van dit alles? De poëzie van Verhelst eist de moed van een valschermspringer. Open de bundel, zet je schrap, adem diep in, alle zintuigen open en duik erin, lees eens daar en dan weer elders, soms luidop soms in stilte. Als je dit durft ervaar je de sensatie als die van een vrije val, weg van alles, enkel 'in' de poëzie. Durf!
(voor boekenzoeker ; http://www.boekenzoeker.org/16+/overzicht.asp?BoomId=2&TakId=169&A=N) ( )