Het levensverhaal van de profeet Mohammed (circa 570-632). ( )

leesbare vorm van de koran ( )

DE BOODSCHAPPER, een vertelling. De kroniekschrijver Zeeëd is de rechterhand van Mohammed en de man die Allahs openbaringen aan Mohammed verzamelt in een nieuw boek: de Koran. Na de dood van Mohammed vraagt Zeeëd zich af wie de profeet eigenlijk was. Zeeëd besluit langs te gaan bij mensen die de profeet hebben gekend: familie, vrienden, vijanden, volgelingen, wetenschappers, vrouwen en dichters. Op die manier reconstrueert Zeeëd via ooggetuigen het leven van Mohammed, de boodschapper, vanaf zijn geboorte tot aan zijn dood. Het boek geeft een bijzonder 'eigentijds' beeld van de periode waarin Mohammed opgroeide, hoe hij zijn stad Mekka van de morele ondergang wilde redden en hoe hij zich van profeet ontwikkelde tot een machtig leider. DE KORAN, een vertaling Met deze vertaling van de Koran maakt Abdolah het boek inzichtelijk voor de Nederlandse lezer. De Koran kent geen strikt logische opbouw. De 114 soera's vertakken zich zoals olijfbomen dat doen. Soms voegde de schrijver voorafgaand aan een soera een inleidende tekst toe. Als brontekst nam hij de oude Arabische Koran van zijn vader. Hij raadpleegde vervolgens Perzische en Nederlandse vertalingen en vroeg zijn bejaarde oom in Iran regelmatig om advies.

Kader Abdolah - De Koran een vertaling

Samen met De boodschapper over het leven van de profeet Mohammad bracht Kader Abdolah in 2008 zijn eigen Koran vertaling uit. De door de samenstellers van de Koran door elkaar gehusselde volgorde is door Abdolah teruggezet in historische reeks, zodat het onderscheid tussen de wat meer verkennende, vriendelijke 82 soera's uit Mekka en de 32 hardere, meer veroordelende soera's uit Medina duidelijker wordt. Verder is een inleiding geschreven bij elk van de soera's om de weg naar de kern van de soera gemakkelijker te maken. Hiervoor putte Abdolah uit diverse vertellingen, achtergrondverhalen en biografieën. Een Nederlands multi-culti sausje, een roodbruine tulp en Hollandse icoontjes boven elke soera (koe, tulp, windmolen, regenwolk en klomp) en ter vereeuwiging van zijn eigen proza (ijdelheid der ijdelheden zou de Prediker zeggen) is een 115e soera aan de Koran toegevoegd.

Ik had al lange tijd voorgenomen zelf de gehele Koran eens te lezen. Als christen heb ik daarbij natuurlijk een bril op en ben ik extra alert als in de Koran gesproken wordt over andere gelovigen, ongelovigen, joden en christenen, verdraaide, vereenvoudigde weergaven en wel zeer eigenzinnige interpretaties van de Bijbel tegenkom. En ik neem bijvoorbeeld Geert Wilders' poging met de film Fitna aan te tonen dat de Islam als een tsunami over onze joods/christelijker/humanistische wortels stroomt mee in mijn lezing. Is het allemaar echt zo erg? Wordt je als ongelovige echt alleen met hel en verdoemenis bedreigd?

Over de inhoud van de Koran in vergelijking tot de Bijbel die ik lees, Gods liefde en genade die ik ervaar en het nieuwe christelijke leven dat ik mag leiden, kom ik binnenkort op mijn weblog terug. Aan de inhoud kan / mag een vertaler als Kader Abdolah niets veranderen. De vorm strekt tot tevredenheid. De Koran leest in deze opzet als een trein en is toegankelijk. Tussen de inleidingen met uitleggingen en historisch 'inleggen' van de betreffende soera en de inhoud van de soera zelf zit licht, en dan met name over de tot standkoming van de Koran zelf. Autoriteit op basis van ongefilterde en zuivere goddelijke openbaring en daarbij slechts boodschapper zijn is immers wat anders dan die vanuit een menselijke reactie op de omstandigheden waarbij een beroep op goddelijke hulptroepen wordt gedaan. Wat dat betreft is de westerse, nuchtere, meer beschouwende wijze van een godsdienstig boek goed merkbaar. Ik kan me zo voorstellen dat er vele imams zijn die vasthouden aan een strikte, letterlijke uitlegging van de Koran en Mohammed en Allah voor onfeilbaar houden. ( )

Het volgens de wetten van de literatuur te lezen met historische feiten onderbouwde, dus per saldo fictieve relaas van de kroniekschrijver Zeeëd, rechterhand van Allah's boodschapper Mohammad, is Kader Abdolah's slimme zet om anders- en niet-gelovigen een blik (zijn blik) in de totstandkoming van de Koran en de Islam te geven. In 91 korte hoofdstukken maak je kennis met Zeeëd, een door Mohammad geadopteerde zoon die later zijn rechterhand en scribent werd. Als Mohammad openbaringen krijgt, schrijft Zeeëd deze op als soera's die we nu in gebundelde vorm als Koran kennen. Mohammad strijdt eerst met woorden, dan met listen en wapens tegen de stamhoofden van Mekka, neemt zijn toevlucht in Medina, neemt de joden in bescherming, maar verraadt hen later genadeloos. Hij gaat een 10-jarig vredesverbond met de stamhoofden van Mekka aan, neemt Habibé, dochter van Aboesofjan uit het buurland Habashe tot zoveelste vrouw, verovert Perzië, verliest van de Byzantijnse Keizer Herakleios. De afgoden in de Kaabé worden vernietigd, waarna het heiligdom tot Allah's huis wordt verklaard. Kader Abdolah zet de profeet vooral neer als sluw mens, tuk op vrouwen, onbetrouwbaar en in de kern een krijgsheer en jaloers persoon. Als joden en christenen één God en een Boek hebben, moeten de arabieren uit de woestijnbak die we nu kennen als Saudie-Arabië ook zo'n koppel. De wijze waarop goddelijke openbaringen worden verkregen en zo direct toepasbaar zijn op de dagelijkse praktijk, riekt naar het orakelen in de Griekse oudheid of het manipuleren met individuele bijbelteksten dat je bij vele joodse gelovigen en christenen ontmoet.

De vertelling leest als een trein, overigens ook in de trein erg prettig. Ach, en wat een juiste weergave van historie is en/of je zo kritiek op de grondlegger van de Islam moet verpakken, mag je over twisten. De wetten van de literatuur geven een mooie uitweg, en daar is de lezer bij gebaat. ( )