De wolf zei me…. Door Servais.

Dit is het eerste deel. Wat goed nieuws is want ik wil méér lezen en genieten met mijn ogen.

Dit beeldverhaal vertelt het verhaal van Amber, beginnend in de prehistorie, over de middeleeuwen, (wereld)oorlogen tot nu, de moderne tijd. Zij is één van die mensen die wel van wolven houdt (net als ik) en door haar ogen volgen we de evolutie van de band tussen mens en wolf, van vriendschap tot uitroeiing. Over hun schouder kijkt Loba met ons mee. (Loba; mens of mythe?)

De wolf zei me is een ode aan de natuur, een aanklacht tegen de vernietigende heerszucht van de mens én een waarschuwing verpakt als oproep. Een oproep tot respect voor de wereld en alles en iedereen die op deze kleine bol (‘die achter een duimnagel kan verdwijnen’) leeft. Dit alles wordt boeiend, meeslepend en oogstrelend weergegeven in woord en beeld.

Het is een verhaal dat elke fan van Clarissa Pinkola Estés (via haar ken ik La Loba) en Delia Owens moet lezen. Net als de fans van Rachel Carson, wolvenliefhebbers en mensen die houden van al het moois dat ons omringt. Het is een liefdesverhaal, een geschiedenisles, documentaire en gewoon een steengoed verhaal in één. Een groene parel en ik kan niet wachten tot het vervolg… ( )