Rating: 4.5* of five

The Publisher Says: In a tranquil neighborhood of Tokyo seven students are avoiding going to school—hiding in their darkened bedrooms, unable to face their family and friends—until the moment they find the mirrors in their bedrooms are shining.

At a single touch, they are pulled from their lonely lives into to a wondrous castle straight out of a Grimm’s fairy tale. This whimsical place, oddly lacking in food and running water but full of electrical sockets, is home to a petulant girl in a mask, named Wolf Queen and becomes their playground and refuge during school hours. Hidden within the walls they’re told is a key that will grant one wish, and a set of clues with which to find it. But there's a catch: the key must be found by the end of the school year and they must leave the premises by five o'clock each day or else suffer a fatal end.

As time passes, a devastating truth emerges: only those brave enough to share their stories will be saved. And so they begin to unlock each other's stories: how a boy is showered with more gadgets than love; how another suffers a painful and unexplained rejection and how a girl lives in fear of her predatory stepfather. As they struggle to abide by the rules of the game, a moving story unfolds, of seven characters trapped in a cycle of misunderstanding and loneliness, who are ultimately set free by the power of friendship, empathy, and sacrifice.

Exploring vivid human stories with a twisty and puzzle-like plot, this heart-warming novel is full of joy and hope for anyone touched by sadness and vulnerability. At the heart of this tender, playful tale is a powerful message about the importance of reaching out which shows how with one kind act you can change your life for the better, and more importantly, you can change the lives of others.

I RECEIVED A DRC FROM THE PUBLISHER VIA EDELWEISS+. THANK YOU.

My Review: A story about coming out, though not the kind that phrase currently evokes. These socially maladroit and thus ostracized middle-schoolers are magically transported away from the bullying horrors of that age...the characterization of reincarnation as an endless round of middle-school lifetimes makes me so very glad I'm not A Believer...but, of course, there's a price to pay for this act of rescue. The seven of them must open up, honestly share their experiences, and only then will they be truly safe.

Well. That sounds like something I'd be sharpening my flensing knife with a ghoulish grin on my face, doesn't it? More adolescent exceptionalism! And with an added splodge of fantasy goo! "Oh he's gonna go to town on this one!"

Not this time.

Any story in which adolescent readers are encouraged, without bludgeoning, to share, and to respect the gift of sharing from another, gets my vote. Then to put it in a fantasy world that protects the wounded ones? Bonus points! To go on with the worldbuilding in a way that connects their safe escape spot back to the world they're rescued from, yet without the toxicity they need rescuing from flooding in after them? Rare and delicate flower, let me inhale you! The most usual problems are here, the bullying and the losses of safety and love. Each person's also shown to be made aware from the response to the issue that led the sufferer to this magical safe space of how much different the same stimulus can feel to different people.

Literally the point of this entire book is to learn the art of perspective in dealings with others.

I would like to experience no surprise, no extra frisson of happiness at this. The world would be a better place if I didn't. But I did, and I encourage all y'all with grands, niblings, kids of twelve or more, to grab this story up thence to present it ever-so-casually to them. It's a message, one of kindness and the presumption of goodwill on the part of all who are not genuinely rotten-souled, that I'd strongly urge getting into their heads.

Their dads and uncles, older brothers, and so on, as well. ( )

‘Hikikomori’ is een Japans woord waarvoor geen Nederlands equivalent bestaat. Het woord beschrijft mensen – vaak jongeren – die zichzelf langdurig opsluiten in hun kamer en het sociale leven volledig mijden. In Japan is dit geen obscuur maatschappelijk randverschijnsel: naar schatting gaat het om zo’n miljoen mensen. Oorzaken zijn onder andere het conformisme en de prestatiedruk van de Japanse maatschappij en veelvoorkomend pestgedrag.

Hikikomori staan centraal in het boek ‘Lonely Castle in the Mirror’ van de Japanse schrijfster Mizuki Tsujimura. Tsujimura schreef eerder al detectives en een kinderboek. ‘Lonely Castle in the Mirror’ betekende haar grote doorbraak; het boek was een bestseller in Japan en is inmiddels ook als manga en anime verschenen. Het laat zich het beste categoriseren als Young Adult en fantasy en hoewel het gericht is op tieners, laat het zich ook prima lezen door iedereen die ooit een tiener is geweest.

Het verhaal draait om de dertienjarige Kokoro, die haar draai op de middelbare school niet kan vinden omdat zij daar wordt buitengesloten en gepest. Dat gaat zó ver dat ze niet meer naar school durft en zelfs haar huis niet meer uit komt. Op een dag ontdekt ze dat zich aan de andere kant van een spiegel een andere werkelijkheid bevindt: een kasteel, waar ze kennismaakt met andere jongeren die ook niet naar school gaan. Samen krijgen zij de uitdaging binnen een jaar een sleutel te vinden; de vinder mag een wens doen die uit zal komen. Maar heel hard wordt er niet gezocht; voor de jongeren is het kasteel vooral een veilige plek. Deze plek zal verdwijnen op het moment dat iemand een wens doet, dus ze stellen het vinden van de sleutel uit. Maar hoe moet dit verder als de tijd om is? En kunnen de jongeren elkaar ook in hun echte levens steunen?

Dit is een verhaal met een aantal onverwachte plotwendingen, die het lezen van dit boek verrassend en spannend maken. Voor wie weer eens dat kinderlijke leesplezier wil beleven met een verhaal om volledig in te verdwijnen is dit boek perfect. En het is zeker niet oppervlakkig, want het behandelt op een subtiele manier onderwerpen als hikikomori, pesten, emotionele verwaarlozing, zelfdoding en misbruik. De schrijfster belicht daarmee de schaduwkanten van de Japanse maatschappij en maakt die tegelijk bespreekbaar. Volgens de Engelse uitgever van het boek is dat één van de redenen voor het grote succes van dit boek in Japan.

Het enige echte minpunt is dat de schrijfster in de laatste paar hoofdstukken erg veel probeert uit te leggen. Ze lijkt er weinig vertrouwen in te hebben dat de lezer alle plotwendingen voldoende heeft kunnen begrijpen. Een ander punt om vooraf rekening mee te houden is dat dit boek niet is geschreven voor een buitenlands publiek. Lastig te volgen, maar wel heel intrigerend, is bijvoorbeeld de manier waarop men elkaar aanspreekt en wat dat zegt over de onderlinge relatie. Blijkbaar maakt het een groot verschil of je iemand bij de voornaam of achternaam aanspreekt en of je achtervoegsels aan een naam plakt, zoals “san’, “chan” of ‘kun”. Dit is een thema dat regelmatig terugkeert in het verhaal en waar je als Nederlandse lezer niet meteen een gevoel bij hebt.

Maar uiteindelijk is dit een boek dat toch tot ieders verbeelding kan spreken, omdat het in de kern gaat over universele thema’s zoals de moed vinden jezelf te zijn en overeind te blijven in een wereld die je niet altijd vriendelijk gezind is. ( )

'Lonely Castle in the Mirror' follows a Japanese teenager named Kokoro who stops going to school after being bullied. While bored at home, she discovers that she can reach a magical castle through a mirror and meets six other teens there. The group slowly gets to know each other in a space distant from their daily lives, until the arbitrary rules of the castle eventually encroach upon them. Kokoro is sympathetically written and relatable if you also happen to have been a shy and nervous teenager. Tsujimura depicts the trials and tribulations of teenage friendships with unusual sensitivity. I enjoyed the first two hundred pages of gradual character development, then really loved the latter hundred and fifty pages of ingenious plot.

Once the teenagers start trying to understand the nature of the castle and attempt to communicate with each other outside it, the narrative becomes utterly fascinating. The final twists, explaining how the castle came to be and why the teenagers can reach it, are moving and brilliantly done. The fairytale elements are woven so elegantly into the prosaic details of daily family life. Tsujimura's emotionally insightful writing has been fluidly translated into English and is compulsive to read. I didn't really know what to expect from 'Lonely Castle in the Mirror', so was delighted to find a distinctive and hopeful fable about friendship and isolation during the teenage years. I would definitely like to read more by Tsujimura and hope more of her novels have been translated into English. ( )

Brimming with care and sensitivity, Lonely Castle in the Mirror is about the mental health of futoko—Japanese children who feel they can no longer attend school. It's like The Cat Who Saved Books (Natsukawa) meets Fractured Fables (Harrow).

The main focus of the book is on Kokoro and six friends she meets up with in a magic castle during the time she's supposed to be in school. Their dynamic is sometimes cringeworthy, but they're awkward adolescents, so it reads as very authentic. The clumsy pacing of the plot mirrors the awkward way they slowly stumble into friendships with one another.

As they grow closer and more comfortable, the book itself becomes less shy about exploring bullying, abuse, trauma, and similar concerns, using fairytale motifs to tackle these issues in a humanizing and gentle way. It also delves into the shame that accompanies the decision to stop attending classes.

The narrative is melancholy in tone, but still charming and wholesome, offering compassionate solutions to truancy in the form of supportive parents and educators. As such, there's plenty of space for optimistic and heartwarming moments, and most of the story reads as an escapist pallette cleanser. In fact, the book is clearly about escapism. The children escape the real world in order to spend time in a fairytale castle. Interestingly most escapist fantasy is about people who leave behind mundane life in order to seek adventure, whereas Lonely Castle in the Mirror is about schoolchildren who use the castle to escape the trials of the real world. When they're in the castle, they don't have adventures. There's a quest that none of them bother to complete, and they spend most of their time trying to relax.

However, at the story's conclusion, high stakes do come into play within the castle after a series of impactful plot twists and big reveals, some of them unpredictable (though not all). The result is that the last few chapters transform the book into something that is extremely powerful and memorable. ( )

Lovely story for younger readers, themes of friendship and loneliness and knowledge. I'm of course not the target or ideal reader, but I'd hand it to the nephew so it gets 4 stars. ( )