Het is een oude functie van poëzie: troost en expressie in tijden van nood. Ramsey Nasr schrikt niet terug voor radeloosheid, maar doet er op het juiste moment iets ironisch of lakonieks bij, waardoor wij - meelevend - ons niet hoeven te schamen voor massieve kwetsbaarheid. Zo vernieuwt hij het oeroude genre van de poëtische klacht, bijvoorbeeld in zijn variatie op psalm 38:

Mijn vlees is ziek en rood en dom
Mijn botten staan vol fouten.
Oneffenheid is uitgegroeid boven mijn hoofd.
Een last hangt over mij.
Littekens liggen open en ontstoken
als vensters op mijn onverstand.
Ellendig ben ik aangericht
en krom tot aan het eind.
De hele dag versomberd ging ik voort
de lendenen gevuld met spot.
Mijn vlees is ziek
omvergegooid en nederiggeslagen.
Ik brulde van het kraken van mijn hart. ( )