Onze privacy en hoe de maatschappij, grote bedrijven en wijzelf daarmee omgaan. Dit boek
, of de info die het bevat zou best in het middelbaar onderwijs mogen onderwezen worden of zelf verplichtte kost mogen zijn voor elke 12-plusser. Zelf vind ik het erg confronterend om te zien hoe achteloos we onze privacy soms te grabbel gooien en heb ik een bloedhekel aan het argument van mensen 'dat ze toch niets te verbergen hebben'.
Nadat De Correspondent er een dossier over publiceerde, voerde ik een aantal aanpassingen door in - onder meer - mijn online gedrag en de beveiliging op mijn computer en smartphone.
In die tijd belandde hoe boek ook op mijn boekenkast. Ik begon er later in te lezen, maar liet het uiteindelijk aan de kant omdat ik het gevoel had dat ik de meeste info reeds uit het dossier en verschillende krantenartikels had. Geen waarde-oordeel dus, want die info kan niet ver genoeg verspreid worden. ( )

Wat de titel van dit boek vertelt, wist ik al lang. Maar als iemand die bovengemiddeld bezig is met online veiligheid en privacy worstelde ik ook met het vinden van een antwoord op de steeds weerkerende opmerking: Maar ik heb toch niks te verbergen.

Ik ben dus heel enthousiast aan dit werk begonnen en het antwoord dat de auteurs bieden is misschien niet dat wat ik verwachtte, maar daarom niet minder indrukwekkend. Met dit boek maken de auteurs twee dingen duidelijk:

- je weet pas of je iets te verbergen hebt of niet als je drie dingen weet: 'wat precies', 'voor wie precies' en 'waarom precies'; anders weet je simpelweg niet waar je het over hebt.

- de discussie is eigenlijk veel ruimer: we moeten collectief de verantwoordelijkheid nemen als maatschappij om ons allemaal beter te beschermen van de datagraaiers om enkele fundamentele waarden die aan de grondslag van onze democratie liggen te vrijwaren.

Privacy is dus net zo hard een publiek als een persoonlijk goed. En het risico, aldus de auteurs, is veel groter bij het verliezen van onze privacy als gemeenschap dan bij het verliezen van onze privacy als individuen.

Eén interessant toekomstbeeld dat ze scheppen is een waarin een Facebook en Google in het privacydebat dezelfde weg kunnen opgaan als een ExxonMobil en Shell in het klimaatdebat: van heldenbedrijven naar public enemies. Dit - en nog veel meer - zal nodig zijn om privacy op de maatschappelijke agenda te krijgen.

Interessante lectuur. Helder geschreven en zet aan tot nadenken zonder onnodige doembeelden voor te stellen. ( )

Typisch zo'n boek dat al vaak mijn aandacht trok door de titel en dat ik lange tijd heb kunnen laten liggen, tot het wegens omstandigheden zo ver kwam dat ik in de winkel er in ging lezen en het toen wel moest kopen.
En daar heb ik zeker geen spijt van.

Wat er in dit boek staat over hoeveel data er over ons wordt verzameld door ons gebruik van het internet, was voor mij niet nieuw. Maar om al deze zaken op een heldere wijze nog eens op een rijtje voorgeschoteld te krijgen, maakt toch dat het een diepe indruk achterlaat. Daarnaast maakt het boek ook nog eens duidelijk dat het niet alleen gaat om je eigen persoonlijke privacy maar dat door je eigen gegevens weg te geven, je ook anderen in gevaar kan brengen en dus anderen jou.
Want waar het uiteindelijk op neer komt is hoe deze data gebruikt worden en dat je daar als individu bijzonder weinig aan kan doen. Vooral als iets over jou verkeerd geregistreerd staat om wat voor reden dan ook, kan dit van grote invloed worden op je bewegingsvrijheid.

Wat me ook aanspreekt in dit boek is dat naast hoe het inzicht geeft in wat er met onze verzamelde data gedaan wordt, het suggesties geeft hoe hier aandacht voor te vragen. Er zijn geen beschuldigende vingers maar er wordt op een constructieve wijze nagedacht over een oplossing. Wat mij betreft graag meer van dit soort teksten. Daar kunnen we wat mee. ( )