Hendrik Willem Mesdag is vooral bekend als schilder van monumentale strandgezichten, meestal van bomschuiten op het strand van Scheveningen. De beslissing om schilder nam hij pas op latere leeftijd, en het werd hem zelfs afgeraden door zijn vriend en stadsgenoot Jozef Israëls. Enkele jaren nadat Mesdag zich in Den Haag had gevestigd stuurde hij een groot schilderij in naar de Salon in Parijs. Uit de vele duizenden inzendingen werd hij één van de veertig gelukkige winnaars van een medaille. Vanaf dat moment werden zijn schilderijen bekend, en niet alleen in Nederland. Dat Mesdag ook verzamelaar is geweest, en stichter van het Museum Mesdag in Den Haag, is veel minder bekend. In deze bundel wordt door een groep auteurs aandacht geschonken aan deze minder bekende aspecten. In het artikel van Nienke Bakker, over de receptie van Mesdag in Frankrijk, is het jammer dat de (Franse?) citaten niet in de oorspronkelijke taal worden weergegeven. Nu valt niet te achterhalen óf een citaat vertaald is, en door wie. Heel interessant is het artikel van Evelien de Visser over de verkoop van de privécollectie van Mesdag. Dát Mesdag een privécollectie bezat die níet tot de aan de staat geschonken museale collectie behoorde is bij velen waarschijnlijk niet bekend (ook niet bij mij), en dat deze collectie uiteindelijk in New York (!) is geveild is al helemaal verrassend. Jammer is, dat er zo weinig aandacht in deze bundel wordt besteed aan de kunstnijverheid in de verzameling Mesdag. Hij bezat een aardige verzameling keramiek van Colenbrander (waarvan een deel op de veiling in New York is verkocht), maar hierover is in dit boek vrij weinig te vinden. ( )