Ik hou van verhalen over geschiedenis, politieke intriges en spionage. Dit verhaal heeft alledrie deze elementen. Hoewel er af en toe sprake is van een enorme info-dump, vond ik die informatie wel heel interessant. Was het spannend? Niet echt. Toch heb ik er van genoten. De karakters waren wel wat plat, maar dat kan haast niet anders in zo'n dun boekje. Toch waren ze wel intrigerend. Ik ga zeker meer lezen van deze schrijvers. ( )

In the beginning I liked the book and thought I'd race through it. But somewhere along the line I lost overview on the characters. Who does that, when, why, it was not really clear in the parts that handles some events in the past. ( )

Eccelso esempio dell'uso della dissimulazione da parte di un rappresentante dello Stato. È una tecnica sicuramente ancora attuale. Sono molto interessanti anche gli excursus su altri personaggi storici, quali Marcantonio Bragadin, Concino Concini ecc. ( )

Helaas hebben de twee de uitdaging opgelost door het lichtere deel, de actie, te schrappen, en zich volop te concentreren op intriges en oude geschriften. Of hoe een kort verhaal toch zwaar kan zijn.
Volledige bespreking via http://wraakvandedodo.blogspot.be/2012/06/monaldi-sorti-versluiering.html ( )

Versluiering blijkt een opstapje te zijn naar Monaldi & Sorti's vierde boek in de reeks rond Atto Melani dat de latijnse spreuk zal volledigen die zal kunnen gevormd worden met de zeven geplande titels en die voorlopig enkel gekend is tot: Imprimatur Secretum Veritas Mysterium Unicum ... ... Op de titelpagina van Mysterium staat trouwens vermeld dat Versluiering de andere kant van het verhaal is. Monaldi & Sorti schreven intussen ook al twee (middelmatige) schelmenromans rond de figuur van Salai, een leerling van Leonardo Da Vinci. En ook daarin hanteren zijn hun beproefde mix van spanning, historische feiten en/of onthullingen, en culturele achtergronden. Lees misschien eens wat zij daar zelf over te zeggen hebben op volgende link: http://www.ezzulia.nl/interviews/monaldi-en-sorti.html . Maar zoals ik uit andere besprekingen al had begrepen en nu zelf heb kunnen vaststellen, komt deze benadering pas tot zijn recht binnen het bestek van meerdere honderden pagina's die gelardeerd zijn met een barokke overdaad aan beschrijvingen en details, en werkt dit niet echt met een dun boekje als Versluiering. Wie enkel dit boekje gelezen heeft, zal waarschijnlijk weinig zin hebben om de hierboven vermelde boeken ter hand te nemen. En dat zou spijtig zijn. Monaldi & Sorti stofferen hun verhalen en soms boude onthullingen met heel wat bronnenmateriaal. Dat wil niet zeggen dat men hun stellingen als gesneden koek moet aanvaarden, maar hun werk nodigt in ieder geval uit om je als lezer niet zonder meer neer te leggen bij de gangbare lezing van de geschiedenis. Wie (her)schrijft er tenslotte geschiedenis? Geschiedschrijving lijkt soms op versluiering, soms op ontsluiering. Net zoals ons geheugen soms meer in dienst staat van vergeten of vervormen, dan van onthouden en weergeven. ( )