Een boek als dit kan alleen maar ofwel uitbundig enthousiasme opwekken, of bittere teleurstelling. Het eerste kamp zal zich vermeien in de scherpzinnigheid en eruditie van de auteur, het tweede zal zich ergeren aan de kromme taal en vooral aan het gebrek aan pointe. Ik moet me tot het tweede kamp bekennen, vrees ik. De artikels in deze bundel zijn essays, dat is duidelijk, en ze gaan over heel interessante thema’s die allemaal met geschiedenis te maken hebben; niet zozeer met de geschiedwetenschap (al komt die er ook aan te pas), maar eerder met een existentiële kijk op de geschiedenis. Zo komen onder meer het vraagstuk van het relativisme aan bod, het dilemma individualisme versus collectivisme, het probleem van het kwaad en het vooruitgangsvraagstuk. Stuk voor stuk boeiende kwesties.
Von der Dunk snijdt ze met veel verve aan en etaleert daarbij zijn enorme belezenheid en zijn vertrouwdheid met de filosofische achtergronden van die kwesties; de inzichten buitelen over elkaar heen; met elke zin wordt weer een ander perspectief geboden, bepaalde paragrafen gaan een heel andere kant op, en dan eindigt het essay plots. Op het einde vraag je je vertwijfeld af wat je nu gelezen hebt, en dan moet ik helaas een minder diplomatisch recensent citeren: von der Dunk houdt het in dit boek op Cruijffiaanse antwoorden, “Elk voordeel heb s’n nadeel.” Dit boek is een virtuoos divertimento met licht exhibitionistische trekken. ( )