Toll, aber nichts einfaches ( )

Redelijk ( )

Zoet als zure kersen vertelt in eerste instantie het verhaal van de veertienjarige Annie.
Annie groeit op in de kersenboomgaard van haar familie, samen met haar moeder Nette en haar opa. Haar biologische vader ontbreekt en haar moeder beweert dat zij is ‘bezwangerd’ door de wind, net als de kersenbomen.

Verder is de jeugd van Annie geen conventionele jeugd. Niet enkel ontbreekt er een vader-figuur, haar moeder is ook nog eens erg labiel. Haar opa is een man vol zwarte humor en levenswijsheden als: jammer dat Ikea geen doodskisten verkoopt en Aldi het passende doodskleed. Annie gaat wel naar school maar vindt dat eerder een betonnen bunker. Zij die het gewoon is om dag en nacht buiten te zijn, volledig vrij, kan daar maar moeilijk aarden. Haar vriendin is Fritzi, tevens het enige andere meisje in het dorp. Daarnaast heeft ze ook nog een goed contact met de in-film-quotes-sprekende-Galle en de vaderlijke dorpsapotheker.

Als het leven van Annie voor ons al vreemd lijkt, komt het pas echt in een stroomversnelling als, net voor de oogst, opa en Nette er van door gaan en Annie alleen achterblijft. Hoewel, dat alleen zijn duurt niet lang…

Later in het boek maken we kennis met Paula die weg loopt van huis, leren we meer over de nachtelijke uitstapjes van de dorpsbakker en komen we te weten wat Annie zo ijverig in haar herbarium noteert.
Meer mag ik natuurlijk niet vertellen, het moet spannend blijven voor jullie.

Zoet als zure kersen is geen zuur boek, maar reken ook niet op een zoet happy end.
Het is een boek met vreemde, onconventionele personages, ingrijpende gebeurtenissen en kleine en minder kleine praktische problemen. Het boek gaat over opgroeien en opvoeden, kinderen met volwassen problemen en volwassenen die zich als kinderen gedragen.
Dit alles speelt zich af in een dorp waar iedereen is wie hij echt is, want dat is het belangrijkste: zijn wie je echt bent. Niet alles komt dan goed, maar toch veel.
Als we allemaal gewoon maar ons best blijven doen. ( )