Artemisia Gentileschi (1593-1653) was de eerste schilderes van wereldformaat. Haar oeuvre is krachtig en realistisch en haar vrouwenfiguren stralen soms gewelddadigheid en vastberadenheid uit. Dit inlevingsvermogen gaat gepaard aan een superieure schilderstechniek. Artemisia is ook bekend geworden als de eerste vrouw in de geschiedenis, waarvan haar verkrachting in al zijn vernederende details, is vastgelegd in officiële bronnen. Haar vriend Agostino Tassi, die haar les in perspectieftekenen geeft, verkracht haar. Haar vader, de schilder, Orazio Gentileschi laat dit er om meerdere redenen (waaronder zijn eigen zakelijke gewin) niet bij zitten en dient een aanklacht in bij de kerkelijke rechtbank. Artemisia wordt aanvankelijk niet geloofd, maar ze blijft vechten. Ze zoekt en vindt haar bevrediging in haar schilderskunst waarin ze door haar vader vanaf dat ze een jong meisje was, onderwezen is. Hij ziet, terecht, in haar een groot talent. Niet voor niets was Artemisia de eerste vrouw die in 1616 werd toegelaten tot de Accademia dell'Arte del Disegno in Florence. In deze biografische roman heeft de schrijfster overtuigend gebruik gemaakt van primaire en secundaire bronnen over schilderkunst en Italië, om het leven van Artemisia te beschrijven en haar schilderijen met bijbelse mythische thema’s, te interpreteren. Ik vind het een geweldige vondst van Rauda Jamis om aan de hand van kleuren het karakter en de ervaringen van Artemisia te beschrijven. Kleur is immers één van de belangrijkste krachten van een schilderij. En met name ook van de schilderijen van Artemisia, zoals het meest beroemde schilderij Judith die Holofernus onthoofdt (ca. 1620). Het boek is ingedeeld in drie delen die ontleend zijn aan het bijbelboek Prediker III, 1-8. Het eerste deel heeft als strofe: “een tijd om te planten”. De hoofstukken worden ingeleid met passages uit een primaire bron en ze hebben kleuren; Koolzwart, hemelsblauw, amber, watergroen, inkarnaat, oker, violine, vlammend oranje, azuur, strogeel. In het tweede deel: “een tijd om te oogsten, een tijd om te doden” zijn het de kleuren Celadongroen, gebrande terrasienna, bloedrood, indigo, wit, grijs, purper, heldergeel, smaragdgroen, kobaltblauw, gitzwart, karmijn. In het derde deel: “een tijd om te genezen”, zijn de kleuren goud, nijlgroen, paars, sepia, vermiljoen, ultramarijn, cinnaber, saffraan, roze, bronsgroen, pastelblauw, opaal. Op de laatste bladzijde van het boek staat een uitspraak van Artemisia ‘mijn werken zullen voor mij spreken’. Dat hebben ze gedaan. Door deze inlevende roman, ben ik veel beter naar het werk van Artemisia gaan kijken. En wat spreken die kleuren! ( )