A book that is hard to capture in a review.
It was chaotic, but I could follow the plot lines. It was funny, sad at times, it had a sound dose of humor and also some sarcasm. In short: it was like I could here Arjen's voice in my head (I'm a fan of his Sunday evening program on TV) while I was reading the book.
I read one other book by him. I think I'll see if I can find the others as well. ( )

http://www.pinkbullets.nl/2007/01/bookclub/mensen_die_ik_ken_die_mijn_moeder_heb... ( )

Dit boek heeft de beste titel allertijden. De thematiek is een beetje vaag, de hoofdpersoon op zoek naar het schrijverschap, rode draad is zijn liefde voor een meisje. Deed me een beetje denken aan Terug tot Ina Damman van Simon Vestdijk. Blijkbaar kunnen mannen hun hele leven ophangen aan zo'n jeugdliefde. Vrouwen vast ook wel, maar dat heb ik nog nooit gelezen.
Het boek leest lekker, maar ik voelde geen verwantschap met de personages. De crux van het verhaal vond ik wat zwak: hoofdpersoon gaat op reis omdat oom van hoofdpersoon niet op reis kon omdat hij voor de hoofdpersoon moest zorgen. Daarbij komt nog het tragische verhaal van de oom die zijn wetenschappelijke talenten verkwanselt voor de liefde van een vrouw; dat is natuurlijk dom dom dom en dat is iets dat zijn neef niet goed kan maken. Ook niet met het maken van een wereldreis. ( )