Bengt Ohlsson har lyckats väl med att ge en nyanserad bild av pastor Gregorius. Boken fungerar utmärkt som komplement till Doktor Glas, men fungerar antagligen inte lika bra för sig själv. ( )

Taking Soderberg's Doctor Glas as its starting point, Ohlsson tells the story from the pastor Gregorius' perspective, as well as filling in his back story. In this way, one comes to undertand (if not necessarily agree with) Gregorius; as the author himself says in the afterword, he gradually makes him more and more human throughout the book, where in Doctor Glas he becomes less and less so.

The book is longer and the style quite different from Doctor Glas. We get an fascinating insight into Gregorius' mind, his motives, anxieties, insecurities and relationship with God, which are more universal and touch on the depths of all human minds. In the the author is very perceptive, and communicates this in a very natural way which makes the book very readable despite the deep content.

Recommended to anyone interested in Soderberg, Swedish writing, the early 20th century, the mind, or just a having a good intellectual read. ( )

In this novel, which won prizes in Sweden, Ohlsson explores the unsavory character from the classic "Doctor Glas" (published in 1905 but very "modern"), Pastor Gregorius. I actually felt sorry for Gregorius when I read Doctor Glas, so I was interested in reading this contemporary work when it was mentioned here on LT. Ohlsson provides an intense, almost claustrophobic look into Gregorius's mind, heart, and soul (as a pastor, God is real to him), generally paralleling the story from "Doctor Glas" but adding in back story about his childhood and earlier friendship with his young wife's parents as well as other relationships and actions that Doctor Glas, the narrator of the earlier novel, could not have known about. I came away thinking of Gregorius as tormented, lonely, very perceptive but also self-centered, and far from the horrible person portrayed in "Doctor Glas." In Sweden, I think most people have read "Doctor Glas," so this book would resonate with them; here in the US, where it is not a common read, I don't know how "Gregorius" would stand on its own.

Gebaseerd op het boek 'Dokter Glas''van Hjalmar Soderberg, op de persoon van dominee Gregorius. Thema liefde, goed geschreven maar wel erg psychologisch. ( )

Fascinerend om te lezen, maar niet nadat je Dokter Glas van Hjalmar Söderberg hebt gelezen. Het voorwoord van Gregorius is geschreven door Margaret Atwood. Zij schrijft: "het is ook een meeslepende roman die op zichzelf veel lof verdient én een verbijsterend commentaar op een eerder meesterwerk". In Dokter Glas van Söderberg wordt alles verteld vanuit het perspectief van Dokter Glas, die aan het eind het gevoel heeft dat hij een 'luis heeft doodgetrapt (Gregorius)'. Het oogmerk van Bengt Ohlsson is om Gregorius te 'ontluizen'om hem "niet per se neer te zetten als sympathiek, maar in elk geval als menselijk". Gregorius zelf zegt in Ohlssons roman: "Als je iemand vijandig gezind wilt zijn, voorzie je hem van de ene weerzinwekkende eigenschap na de andere en uiteindelijk komen je antipathieën je volkomen verklaarbaar, om niet te zeggen, logisch voor". Dus is Glas in geen enkel opzicht bereid Gregorius het voordeel van de twijfel te gunnen. Eveneens uit het voorwoord van Margaret Atwood: "Er is nog een personage in Gregorius dat alleen gesuggereerd wordt in Dokter Glas en dat is God. Zelf is Glas een man van zijn sceptische tijd, de vorige eeuwwisseling. Hij onderwerpt zich aan de heerschappij van de wetenschap, hoewel hij deze dor vindt. Zijn moraliteit spruit voort uit zijn angst voor de publieke opinie, niet uit innerlijke overtuiging...." De auteur Ohlsson heeft een nawoord geschreven. "Dokter Glas (Söderberg) is voor mij de roman bij uitstek geworden waarnaar ik terugkeer wanneer ik mijn vertrouwen in de literatuur ben kwijtgeraakt. Dominee Gregorius is uitgehouwen met een bepaald doel. Hij komt voor in een boek dat, in de woorden van Söderberg 'een denkboek en een volwaardige roman' is, en de vraag waarop dokter Glas het antwoord zoekt, is of het gerechtvaardigd kan zijn een ander mens te doden. Het portret van dominee Gregorius is zo knap geschetst dat zelfs moderne lezers algauw merken dat er barstjes in hun humanisme komen...".

Het was speciaal om dit boek te lezen als tegenhanger van Dokter Glas. Ik had zo'n moeite met die ijskoude dokter Glas (Söderberg), dat ik zelfs de dominee bijna sympatieker vond dan Glas. Bengt Ohlsson heeft dat uitgewerkt en de dominee een stuk leven teruggegeven, maar zoals hij zelf zegt: "ik had leven geschapen en de dokter had het gedoofd. Maar met iedere nieuwe lezer wordt de dominee weer tot leven gewekt". Dus, een aanrader om te lezen, maar wel allebei de boeken. ( )