Weer zo’n prachtig geschreven roman, Paustovskij’s eerste. Het gaat over een aantal vrienden, jonge mannen, die proberen zich een leven te veroveren. Ze schrijven, schilderen, praten veel, drinken fors en reizen. Ook liefde speelt een grote rol. Voor Maksimov de hoofdpersoon en ik-figuur zijn Chatidzje en Natasha de grote liefdes. Chatidzje is een “echte” vrouw, met wie Paustovskij ook getrouwd was en kinderen kreeg, Natasha is een symbolische figuur, samengesteld uit verschillende liefdes.
Dan breekt de eerste Wereldoorlog uit. De vrienden worden hospitaalsoldaat en reizen als het ware achter de oorlog aan. Maken alle verschrikkingen mee. Dat wordt ingetogen beschreven, soms een beetje sec, maar met de afschuw voor dit zinloze geweld duidelijk aanwezig. Natasha sterft aan tyfus, Chatidzje overleeft. Prachtig weer! ( )