Een oude geschiedenis over een spook komt tot leven in het kasteel St. Eustache. Er worden moorden gepleegd en het spook wordt diverse malen gesignaleerd. Silvère en zijn vrienden spitten in de geschiedenis en lossen de zaak op na een spannende nacht.

Een van de beste openingzinnen ooit is van Havank: "Het mannetje liep mistroostig te mopperen in de mist." Het intrigeert, er is sfeer, het is luchthartig, zeker als je weet dat het hier om hoofdinspecteur Charles C.M. Carlier gaat, bijgenaamd De Schaduw. Maar dat is niet uit dit boek. Dit was het eerste dat ik van Havank las en de opening was hier niet luchthartig maar doodeng. Havank is een taalvirtuoos en een fantastisch woordgrappenmaker met een feilloos gevoel voor sfeer. De plots deden er minder toe en het was allemaal wel erg een mannenwereld met vrouwen als decoratie. Als je daar doorheen kunt kijken, blijft het geniieten. ( )