Twee Zweedse zussen en hun broer zijn elk met de eigen problemen uitgezwermd over de wereld. Hun levens komen in een stroomversnelling terecht als hun moeder vertelt dat een van hen niet haar eigen kind is ( )

Well, this was a first, I've never read anything set on Easter Island before!

A System so Magnificent it is Blinding is a chunkster of a novel by Swedish author Amanda Svensson. It's a family saga of sorts, tracing the lives of triplets Sebastian, Clara and Matilda Isaksson as they come to terms with The Family Secret, revealed to them by their mother in the wake of their father's disappearance. The novel begins with a sparkling introduction to Sebastian, who is a somewhat stolid young man working in a research institute in London — where he (like everyone else) has no idea about what they are actually researching. Sebastian's defining characteristic is Not Getting Involved, so he ignores all the communications he receives from his mother and his siblings, and fends off attention from females including Jennifer Travis who might, or might not, fancy him. It's hard to tell, especially because this first part of the novel is often so amusing. He does eventually succumb to one of his research subjects, but I shall say no more about that...

The next part takes a much darker tone. It brings us to Clara, a journalist who's just lost her job and under the misapprehension that a story about Easter Island might launch her freelance career, has travelled there.

Here I must insert the baggage that I brought to this part of the story. My knowledge of Easter Island is confined to a mental image of its monumental statues called moai, and — from my reading of Jared Diamond's bestseller Collapse (2005) — my understanding of the environmental lesson that derives from their existence. The moai, created by the inhabitants of Easter Island during the 13th–16th centuries, were included by Diamond as an example of a society which willfully chose to ignore the signs of impending doom and went on destroying their environment in order to build their statues so that eventually they destroyed their society altogether. Diamond's theory is contested, but that hasn't altered my mental image of Easter Island — I imagine it as a bleak landscape dotted about with a lot of statues.

Easter Island statues (Wikipedia)

If Svensson's story is to be believed, the bleak landscape part is correct, but now Easter Island is a tourist destination, with campsites, hotels good and bad, and some beautiful beaches. It's the setting for Svensson's characters to pursue their part in the intricacies of the plot, which gets messier by the page. Nevertheless, for me, Svensson's light-hearted humour was not enough to dispel the sense of existential doom that troubles us all. The planet is in a terrible state, and Easter Island is a portent of what might lie ahead. Tourism there, with all the carbon emissions that such tourism entails (unless it's offset, which is what I do when I fly), is a reminder that people like the character Clara who purport to care, won't forego making unnecessary flights around the planet. (She flies there twice in the course of the novel.) I read Collapse all those years ago so that I would be an informed citizen, much good it did me. I found myself reading this part of Svensson's novel feeling as her characters do: depressed and hopeless.

Ok, off my soapbox...

To read the rest of my review please visit https://anzlitlovers.com/2022/09/06/a-system-so-magnificent-it-is-blinding-by-am... ( )

Een systeem zo magnifiek dat het verblindt. Door: Amanda Svensson.

Ik ben een veellezer, het moet dus vooruitgaan voor mij. In een boek maar ook qua aantal lees-dagen. Anders krijg ik stress want er wacht nog zo veel moois. Dit was mijn 32ste boek dit jaar. U begrijpt dat ik met 6 leesdagen voor deze klepper mijn gemiddelde danig heb overschreden, maar ik had geen stress en genoot van elke minuut, heel uitzonderlijk. Een systeem zo magnifiek komt in de top 20 van beste boeken die ik ooit (ooit!) las. Ik ben verliefd op dit boek; op elke pagina, op elke letter, op de schrijfster.

We maken kennis met 3 mensen: 2 vrouwen, 1 man; een drieling. Als het boek begint bevinden ze zich, na het overlijden van een gemeenschappelijke vriend, elk op een ander uiteinde van de wereld. De begrafenis was niet bevorderlijk voor hun onderlinge relatie zeg maar. Dan krijgen ze alle drie een rare mail van hun moeder en begint het verhaal echt…

Wat er daarna allemaal gebeurt is te veel om uit te leggen en ik wil niet spoilen maar geloof me als ik zeg dat het geweldig, magnifiek is. Alles wat een goed verhaal hoort te hebben bevat dit boek, en nog zo veel meer: spanning, avontuur, een beetje liefde, een exotisch eiland, een morele aap, een Nemesis, het einde van de wereld (of toch de aankondiging), kunst, mysterie, familieperikelen, een zelfmoord, anorexia, abortus, maatschappijkritiek, milieuactivisme, het gevoel verloren te zijn, het gevoel er niet bij te horen, een geheimzinnig instituut, massa’s cicaden, verdwijningen, verschijningen,..

Soms doet het verhaal me wat denken aan Lost, de serie, maar dan hoe ze had kunnen (moeten?) zijn: spannend, intelligent, een soort van puzzel vol details die belangrijk zijn al lijken ze bijzaak, boeiende hoofdpersonen en soms zelfs nog boeiendere nevenpersonages én niet onbelangrijk: orde. Orde in de chaos. Svensson houdt de touwtjes stevig in handen; ze speelt met haar personages (én met ons lezers) maar ze weet waar ze heen gaat. Het einde van het boek had al het voorgaande in elkaar kunnen laten storten als een kaartenhuis maar dat doet het niet. Het blijft overeind en maakt het nog beter.

Ik genoot van elke pagina, maar dat zei ik al zeker. Ik heb dingen bijgeleerd, dingen opgezocht die ik nog niet kende en ik onderlijnde super veel; mooie zinnen, grappige stukjes (er zit veel directe en indirecte humor in), dingen die ik wil onthouden, gedachten die ik herkende,…

Sebastian, Clara en Matilda stelen je hart, hoe afwijkend, opwijkend, ze ook zijn. Hun verhaal houd je van begin tot einde aan je stoel gekluisterd. Dit is een boek dat je nooit meer vergeet, geloof me. Wat een ontdekking, wat een aanrader!

Dikke merci aan de Wereldbibliotheek en vertaler Kim Liebrand. Dikke kus aan Amanda Svensson (want verliefd enzo).
En een warme oproep: vertaal al haar werk want ik ben fan en eenieder die dit leest gaat ook halsoverkop verliefd worden, geloof me! ( )