De vergelijking is uiteraard niet helemaal eerlijk, maar ik las eerder “Een wereldgeschiedenis van Vlaanderen” en dit Nederlandse boek steekt daar toch ver bovenuit. Aan alles merk je dat Nederland met recht en reden een natiestaat genoemd kan worden, met een veel rijker en vooral een veel duidelijker afgebakend verleden. Maar dat ligt misschien hoofdzakelijk aan het problematisch karakter van het Vlaamse natie-begrip (zie mijn review https://www.goodreads.com/review/show/3804396851). De Nederlandse verwerking van de principes van Global History slaagt er in elk geval in op een veel coherenter en interessantere manier de verwevenheid van het Nederlandse verhaal met de omringende en verder afgelegen wereld in de verf te zetten, en dan gaat het zeker niet alleen om de koloniale avonturen.
Wat opvalt is dat de samenstellers van dit boek relatief dicht bij de canon van de Nederlandse geschiedenis zijn gebleven en veel van de klassieke ‘ijkpunten’ van de Nederlandse natie hebben gekozen om de internationale verwevenheid te belichten (Floris V, Erasmus, Beemsterpolder, enz). Dat heeft natuurlijk als nadeel dat er af en toe een licht-patriottische inslag te bemerken is in de behandelde onderwerpen (de opstand van de Bataven in de Romeinse tijd, de redding van Engeland door Nederland in 1688, enz.), maar geregeld worden ook heilige huisjes omver gestoten: de onfrisse rol in de slavernij en de slavenhandel bijvoorbeeld, of de mythe van het ‘poldermodel’ (dat Nederland een unieke, op overleg gebaseerde politieke cultuur zou hebben geïntroduceerd). Als ik toch een puntje van kritiek moet formuleren: de periode na de Tweede Wereldoorlog en vooral die van de laatste decennia komt er nogal bekaaid af, daar had ik wat meer verwacht over de aansluiting van Nederland bij de echte globalisering van de wereld. ( )