Dit boek is op een bijzondere manier geschreven. Het was voor mij eerlijk gezegd wel wennen om in best wel kinderlijke taal een boek over de Tweede Wereldoorlog te lezen. Hierdoor had ik er soms moeite mee om er echt goed in te komen. Maar aan het eind van het verhaal bleef ik maar nadenken over het boek en over de hoofdpersoon Joop. Het is een jongetje van 11 en je leest dus ook alleen de gedachten van Joop. Ik vond het heel mooi om te lezen hoeveel moeite Joop er mee had om te begrijpen dat niet alle mensen toentertijd onderduikers in huis namen maar dat er ook mensen lid waren van de NSB, waaronder zijn eigen vriend Kees. En wat ook in Oorlogsgeheimen (Jacques Vriens) zo mooi verteld werd, was het moment dat alle NSB'ers door sommige omstanders flink werden vernederd. Het verhaal op zich is verschrikkelijk, maar omdat het door de ogen van een jongetje van 11 verteld wordt ervaar je het anders als lezer. ( )

Een bijzonder boek. Zoals altijd goed geschreven. Ik vond het een erg mooi kinderboekenweekgeschenk, omdat een onderwerp werd aangekaart waar kinderen misschien niet zo snel zelf over zouden lezen. Daarnaast vind ik het mooi dat Charlotte Dematons de tekeningen voor het boekje heeft gemaakt. Ik heb haar laatst in het echt mogen ontmoeten. Daarom is het voor mij extra leuk om haar tekeningen weer terug te zien. ( )