La vita del giovane anonimo protagonista di "Vai troppo spesso a Heidelberg" - il racconto più significativo di questa raccolta dello scrittore tedesco, premio Nobel 1972 - si snoda semplice e lineare, ma basta una minuscola, apparentemente trascurabile imperfezione ("Sì, lo so, vado troppo spesso a Heidelberg... Me lo sento dire da tutte le parti") perchè il congegno si blocchi.. Storie brevi, talvolta brevissime, che si ricompongono in un ritratto, spesso amaro, della Germania di ieri e di oggi: episodi fugaci, rapidi intrecci, istantanee di vita quotidiana, emozioni, ricordi, fuggevoli figure di donne, che nella loro immediata intensità rimandano agli indimenticabili personaggi di "Foto di gruppo" e di "Katharina Blum".

Min of meer “blind” uit de kast gehaald. De bundel verhalen en schetsen geschreven in de periode 1947 tot 1979 levert een fraai beeld van het schrijverschap van Böll, soms uiterst serieus en dan weer wat lichtvoetig maar altijd met een kritische blijk naar de Duitse samenleving. Dit boekje lees je in een avond; voldoende om de schrijver nog steeds te missen. Gelukkig zijn zijn boeken er nog ( )