Het leven passief over je heen laten komen, zonder duidelijke doelen voor de toekomst en zonder gedachten aan het verleden. Dat is wat veel van de personages in Adios, Cowboy van de Kroatische schrijfster Olja Savicevic doen. Ze zijn. Ze overleven elke dag weer de verlammende hitte en de droogte van de eindeloze zomer.

Olja Savicevic is in de eerste plaats een dichteres; zij publiceert al sinds haar 14e gedichten. En dat merk je in deze roman, haar eerste, die leest als een gedicht, met veel beeldspraak en meer aandacht voor atmosfeer dan voor het plot. Je moet daarvan houden, dat is een waarschuwing voor wie dit boek wil oppakken. Niet dat er helemaal geen plot is trouwens: we volgen Dada, een jonge vrouw, die voor één zomer terugkeert naar de vesting aan zee waar zij is opgegroeid. De vesting wordt nooit bij naam genoemd, maar het lijkt te gaan om de Kroatische kustplaats Split, waar schrijfster Savicevic ook vandaan komt.

Dada heeft jarenlang in Zagreb gewoond. Ze heeft daar een onbevredigende baan en een onbevredigende relatie met een getrouwde man. Als haar zus haar belt en vraagt of ze wil komen helpen met de zorg voor hun moeder hoeft Dada niet lang na te denken. Ze pakt haar koffer en vertrekt. Terug naar huis, terug naar haar jeugdherinneringen. Die herinneringen cirkelen vooral rondom haar jongere broer Daniel, het enige gezinslid dat bij naam wordt genoemd. Daniel was niet alleen haar broer, maar vooral ook haar maatje. Als ze met de buurtkinderen speelden waren zij de cowboys en de kinderen van de andere kant van het spoor de indianen. Dat spoor kreeg later een lugubere bijsmaak, want dat is ook waar Daniel als achttienjarige zelfmoord pleegde.

Ten tijde van die zelfmoord woonde Dada allang in Zagreb, en wat Daniel precies heeft bewogen om zich van het leven te beroven heeft zij nooit goed kunnen begrijpen. Hoe goed kende zij hem eigenlijk? Mogelijk weet hun buurman er meer van, maar die laat niet veel los. Misschien wil Dada het ook niet weten. In het boek volgen we haar tijdens haar tochten door de stad, op een oud brommertje of rennend, op zoek naar antwoorden. Duidelijke antwoorden krijgen we niet, wel indrukken, mogelijkheden, richtingen.

Adios, Cowboy is een verhaal dat een beetje om zichzelf heen draait, en dat het vooral moet hebben van de sfeer en van alles dat niet gezegd wordt. Zo een boek moet echt een snaar bij je raken. Als het dat niet doet, zou je dit zomaar een heel vermoeiend boek kunnen vinden. Maar kan je je eraan overgeven, dan werkt het als een magische bezwering die je meeneemt naar die wat troosteloze en stoffige stad aan zee, die toeristen trekt, maar geheimen herbergt. ( )

To be honest I don't remember a huge amount about this, and found it somewhat confusing when I was reading it. This is probably my fault more than the author, I just don't have that much background knowledge of Croatia so think I felt a bit adrift. It was a Secret Santa gift from a book group Christmas event, so I'm happy I got to read something I'd never have come across otherwise though. ( )