De Harpij was een boek waar ik me van te voren niets bij kon voorstellen, de flaptekst laat weinig los over de inhoud. Na het lezen is het nog steeds niet makkelijk uit te leggen wat voor boek het eigenlijk is. Toen ik eenmaal over de drempel van de wonderlijke zinnen en de kleurrijke introductie van Boon-Tee heen was bleef de Harpij constant een beetje achterin mijn hoofd hangen. De beschrijving van de wereld is precies zoals ik hem graag zie, simpel en kort zodat er veel voor de verbeelding over blijft maar rijk genoeg om je een voorstelling te kunnen maken. Het taalgebruik blijft in het hele boek een beetje vreemd, al kan ik niet precies duiden waar dat door komt, maar uiteindelijk maakte dit het boek bijzonder en wekte het eigenlijk alleen maar meer interesse en nieuwsgierigheid.
Wat mij het meest tegen stond van het boek is het formaat, ruim 700 grote pagina's maken dit een flinke baksteen, maar het leuke is, ondanks alle vreemde uitweidingen en schijnbaar triviale informatie bevat het boek geen woord te veel. ( )