a rambling, casually pretentious undergraduate creative nonfiction thesis which takes an hour to read -- keep in mind that You Will Not Get That Hour Back

the highlights of this slog:
- the "Achille Beccari (1860-1893)" section on p. 104 has interesting insight on secular upbringings
- repeatedly reminded me to cop [b:The Walk|160315|The Walk|Robert Walser|https://i.gr-assets.com/images/S/compressed.photo.goodreads.com/books/1172284265l/160315._SY75_.jpg|49527483] which i've been abstractly wanting to do ( )

This collection of musings and thoughts provoked by travels and locations were thought provoking and delightful, more morose than joyous but always honest ( )

This was an unexpected delight. My favorite was "Manifesto a velo" but all of the essays were like tiny jewel boxes, something wholly literary written by someone who has a deep understanding of literary academia (IMHO, or maybe it's how philosophy has seeped into lit crit that makes Luiselli's ideas feel like grad school in the best possible way). ( )

Nooteboomachtige impressies van een veelbelovende schrijfster. ( )

Dit kleine boekje (140 blz) werd me aangeraden door mijn boekhandelaar (Het paard van Troje, Gent) en inderdaad het is een echte aanrader dat ik zelf in één ruk heb uitgelezen. Valeria Luiselli geboren in 1983 in Mexico stad, maar ook met Itialiaanse antecedenten, neemt ons mee op een literaire reis, waarbij de betekenis van taal en woorden wordt uitgepuurd, parallel met zeer boeiende beschrijvingen van haar rondzwervingen in Mexico stad, Venetië en New York. Het is niet echt een essay of toch ... en ook niet echt een reisverhaal, of toch ..., in elk geval, het beklijft van begin tot het einde. Het boek bestaat uit 10 korte stukjes waarbij vooral de stukjes "snelheid à velo" (je voelt je fietsen al lezend), "Twee straten en een stoep" (op zoek naar de betekenis van het woord "Saudade") en "Relingo's" (stedelijke restplekjes in Mexico stad), me het meest aanspreken. Valeria Luiselli heeft heel wat leeservaring en ze kan die op zo een manier overbrengen dat ze nergens belerend is, maar toch aangeeft wat voor haar de betekenis is van de literatuur. Deze bespreking is zeker onvoldoende om het ganse kleine werkje te duiden, maar zie bvb http://www.literairnederland.nl/2012/10/03/valse-papieren-valeria-luiselli/ en http://www.tzum.info/2012/09/recensie-valeria-luiselli-valse-papieren/ voor meer inhoudelijke besprekingen. Ik kan enkel maar zeggen dat dit boekje voor mij echt 5 sterren waard is en ik kijk nu al uit naar haar roman "De gewichtlozen", die in januari 2013 zal verschijnen. ( )