De humor in het boek is zo nu en dan behoorlijk grof, maar heb er zeker om kunnen lachen. Het mooie aan dit boek vond ik, dat je tussen de regels door zo duidelijk Phileines kwetsbaarheid leest. Onder dat schild van hatelijkheid zat toch ook hartelijkheid, die ze alleen zelf nog moest ontdekken. ( )

Vermakelijk, humoristisch, eigentijds. Ik had hem in een avond uit zo werd ik door het verhaal gegrepen. ( )

Het boek gaat dus over een meisje, Phileine, die zich tegen alles keert: ze haat de mensen, ze haat dit, ze haat dat. Tegen iedereen doet ze hatelijk, maar ze beseft eigenlijk niet dat al het gene dat zij andere mensen verbied te doen, rustig zelf doet. ( )

Ik heb me suf gelachen om phileine zegt sorry, ik heb het meerdere keren gelezen en dan zie je iets beter de zwakkere punten, maar het blijft leuk. Giphart kan zo goed met woorden toveren en de meest nare dingen op zo'n komische manier zeggen dat het echt leuk wordt.

geen literair meesterwerk, maar zeer genietbaar!

NBD|Biblion:
Het vierde boek en de derde roman, na 'Ik ook van jou' (1992) en 'Giph' (1993), van de belangrijkste woordvoerder van de nix-generatie, favoriet van vooral jongere lezers en schietschijf van 'gevestigde' recensenten. Hoofdpersoon Phileine, het zusje van Giph, brengt haar vriend Max een onverwacht bezoek in New York, waar hij acteert in een provocerende, uit een aaneenschakeling van expliciete seksuele handelingen bestaande uitvoering van Shakespeare's 'Romeo & Juliet'. In een op cabaret lijkende, niet aflatende stroom van spitsvondige, cynische zinnen, uitdrukkingen en scheldwoorden maakt Phileine ons deelgenoot van haar gedachten en belevenissen. Het einde is zo larmoyant en staat zo haaks op de rest van de roman dat het bijna geen ander doel kan dienen dan de lezer op het verkeerde been te zetten en opzettelijk te verwarren. Kortom hapklaar smullen voor montere 'Giphianen' en zuinig kijken voor literaire critici.
(Biblion recensie, Redactie) ( )