Werken in het onderwijs heeft in ieder geval als voordeel dat je elk jaar boeken relatief goedkoop kunt kopen via Wolters-Noordhoff. Bulkboeken bestaan niet meer, maar de zogenaamde ‘lijsters’ zijn altijd ook goed. Sinds een paar jaar ook zogenaamde Kroonlijsters, klassiekers uit de Nederlandse literatuur. Mooi voor in de kast, maar wie leest ze ook daadwerkelijk?

De Avonden was dus de eerste klassieker die eindelijk maar eens gelezen moest worden. Volgens velen een van de hoogtepunten uit de Nederlandse naoorlogse literatuur. Helaas heb ik dat er niet uitgehaald. Het boek blinkt uit in zwarte humor, volgens de overlevering, maar meer dan een flauwe glimlach haalde het bij mij niet naar boven.

De naam Frits van Egters is ondertussen synoniem met de wederopbouw, de donkere jaren vijftig. Het boek speelt vlak na de oorlog en Frits woont nog thuis en zoekt elke dag weer naar manieren om de avonden door te komen. Tien dagen lang volgen we zijn leven, lezen we zijn gedachten. Aan het eind is het jaar voorbij en weten we iets meer over hem.

Een tijdsbeeld, heb ik gehoord. Het beste boek ooit geschreven in het Nederlands, las ik ergens. Het zal dus allemaal wel aan mij liggen. Ik vond het niet bijzonder, het trucje dat Frits soms iets zegt dat iedereen doet opkijken is na 3 keer uitgemolken. Helaas heb ik er te weinig van begrepen, maar ik heb nu tenminste wel een klassieker gelezen. ( )

Viaggio al termine della notte - senza notte e senza termine...

E tu cosa fai?
Frits trasse un sospiro profondo, aprì la bocca, la richiuse, la riaprì e disse gelido: "Ufficio. Prendo carte da uno schedario. E dopo averle prese, ce le rimetto. Così."
(52) ( )

Page 29. Cannot get into it. Main character not very likable ( )

'De avonden' van Gerard Reve is misschien mijn favoriete Nederlandstalige boek tot nu toe. Reve maakt van de nietsheid van alledag 'iets': een verhaal dat kwelt, bedrukt en het leven in zijn afgrijselijke naaktheid toont. Waar Mulisch moet grijpen naar intellectualistische foefjes en een eindeloze stoet van feitjes, en waar Hermans een vervreemdende setting ('nooit meer slapen') nodig heeft, bereikt Reve genialiteit zonder de huiskamer te hoeven verlaten. Het werkelijk geniale aan 'de Avonden' zijn namelijk de avonden uit de titel zelf. De eindeloze avonden met de ouders, die zonder dromen leven en de banaliteit van het bestaan omarmen. Frits van Egters, een jongen met genoeg verstand om zich te realiseren dat zijn leven mislukt is, maar met te weinig verstand om er wat van te maken, is de tragische hoofdpersoon in dit verhaal. Hij kijkt, als een spion in een donkere kamer, naar het leven dat zich voor zijn ogen voltrekt. Er zit geen plot in dit boek, geen ontwikkeling, en juist daardoor heeft het die benauwende werking. Het toont de horror van saaiheid en de wanhopige poging van de mens het bestaan betekenis te geven.

Het verhaal van Reve staat uiteraard voor meer dan wat we lezen. Het is niet alleen het verhaal van een jongen die niets meemaakt: het is het verhaal van het leven dat nergens toe leidt. Reve gebruikt slechts schaars symboliek en het meest krachtige symbool wordt misschien wel weggelaten. Wat wil Frits in de laatste scéne zeggen? Was er toch nog niets van wezenlijk belang in zijn leven, dat wij niet te weten krijgen? Lees voor een waardevolle interpretatie verder op deze site: http://home.hccnet.nl/goed.gesprek/AlleenMensenZingen.htm. ( )

Where did I hear about this book? https://travellinpenguin.wordpress.com/2021/06/13/simply-sunday-16/ ( )