Het eerste gedeelte van deze roman is werkelijk fantastisch mooi: goed geschreven, onderhoudend, kortom veel belovend. Het tweede gedeelte is helaas storend zwak. Het verhaal van de droge Citroen en de natte Fee herhaalt zich continue. Het is te lang, het verhaal brengt te weinig voor zoveel pagina's. Desondanks zitten er mooie stukken in die opzichzelfstaand gelezen kunnen worden. Maar het maakt de roman niet vloeiend. Dat geldt ook voor het laatste hoofdstuk Voetnoot, daar schuurt de repeterende cliffhanger "je hebt het dus nog niet gehoord" de vertelling stroef.
Er had meer ingezeten, maar soms zit dikdoenerij, zoals Weijts het Schaaf laat zeggen, de eruditie van de schrijver in de weg. ( )

Love his style of writing. Refers to classical paintings and music to support his story. ( )

De rol van media de evolutie binnen één persoon, boek, krant, radio. waarheid en schijn, authenticiteit en verbeelding, Venetië als achtergrond bij belangwekkende episodes van de 3 hoofdpersonages. Hele goeie bedenkingen, ongewone standpunten over bv amateur porno, cynische beschrijving van hoe het academische bedriijf (zoals in elk ander) gerund wordt. Alleen het slot viel me tegen, abrupt einde en afscheid nemen van mensen en karakter die echt tot leven waren gekomen. De moreel meest verwerpelijke is degene die onverdroten verder doet. Als klankkleur vond ik het zelf redelijk 'Vlaams', eigenaardig voor een verhaal dat zich buiten Italië uitsluitend in Nederland afspeelt, een grandioze eigentijdse schetsing van hoe media met sommige gebeurtenissen omgaat, zoals de GeenStijl.nl site die hier SteenGeil geportretteerd wordt. Aangeraden ( )