Onstenk schreef geen biografie, maar een schets. Het kon ook niet anders, want ze kreeg bepaalde mensen niet te spreken. Nelly Frijda, bijvoorbeeld, lange tijd de levenspartner van Annemarie Grewel.

Is het daarmee een mislukt boek? Mja. Niet alleen doordat Onstenk Frijda niet te spreken kreeg, maar vooral doordat ze de twee Annemaries niet met elkaar kon verbinden: de publieke en de privé Annemarie. Het portret doet Grewel daarom geen eer aan. Ze wordt een anomalie, over wie Onstenk zich is blijven verwonderen, die Onstenk ook is blijven bewonderen. Maar empahtie? Ho maar!

Als je Grewel wel eens hebt mee gemaakt, en die eer is mij ten beurt gevallen, ontroeren de foto's enorm, omdat ze haar tonen als de mens die ze was, beter, completer, echter, breekbaarder dan Onstenk dat kan.

Positief ben ik niet erg over dit boek. Eén groot lichtpuntje zie ik wel. Ik hoop dat Grewel door dit boek weer meer belangstelling krijgt en dat een andere schrijver het op zich neemt Onstenks werk over te doen, mét Nelly Frijda erin. Een voorkeur heb ik ook. Gijs Groenteman moet het doen, die man die mooie schetsen, portretten, eigenzinnige biografietjes schreef over Ischa Meijer en Willem Ruis. Ook van die controversiële, ongrijpbare, dubbelzinnige mensen.