Zijn aanklacht is aangrijpend in zowel de ellende die wordt beschreven, als in de wanhoop die opkomt bij de erkenning weinig of niets ter verbetering te kunnen doen. [...] Wie "Hoop en wanhoop in Bangladesj" leest, beseft eens temeer dat een christen zich niet met huid en haar aan een bepaald ideologisch systeem mag verbinden.

Internationale hulp van verschillende kanten kan hier en daar enige verlichting brengen, maar de toestand als geheel blijft uitzichtloos, althans in de ogen van de schijver van dit boek.Hij, en ook anderen -- de geschiedenis van de gearresteerde ontwikkelingswerker Peter Custers ligt nog vers in het geheugen -- menen dat alleen een sociale revolutie de weg naar een betere toekomst kan openen.

Hij geeft toe dat schrijven over dit onderwerp "een vrijwel onmogelijke opgave" is. Trouwens ook het lezen van zo'n boek is niet iets wat je voor je lol doet.

Het volkslied van Bangladesj van de hand van Rabindranath Tagore geeft een lieflijke, lyrische omschrijving van een land, waarvan in westerse landen vrijwel alleen hongersnoden, revoluties, aardbevingen en overstromingen doordringen. Het zeer poëtische beeld, dat Tagore van zijn moederland gaf, stemt al lang niet meer overeen met de werkelijkheid. Dat is één van de redenen waarom Albert Stol, die al verschillende boeken op zijn naam heeft staan, een boek wijdde aan Bangladesj.