Het werk van Marie Koenen is onverbrekelijk verbonden met het haar zo vertrouwde Limburgse, landschap, de glooiende heuvels, de intieme dalen, afgewisseld met een wijds uitzicht op de brede Maasvallei. Na de drie grote romans in de Prisma-reeks, De moeder (nr. 472), De korrel in de voor en Wassend graan (nrs. 580 en 581), wordt in deze bundel het beeld van Limburg in haar werk voltooid en afgerond met een aantal ontroerende verhalen. Want nog meer dan in haar romans blijkt hoe diep de invloed ging die Limburg, het land, zijn historie, zijn bewoners, op de schrijfster heeft uitgeoefend. Wat ons tevens opvalt in deze verhalen, ook in de vroegste, is de grote eerlijkheid en de zuiverheid van de schrijfster die zonder zich geweld aan te doen, van nature schoonheid en vreugde geeft. Vreugde over de mensen met al hun lief en leed en over de schoonheid van het landschap. Alles ademt hier natuurlijke adel en een zuiver begrip voor de hoge waarden van het leven. Deze bundel is daarom voor de hedendaagse lezer in een zo geheel anders geaarde wereld een nieuwe beleving of 'n herontdekking van verloren gewaande waarden.

Bron: Cover