Il titolo del libro si riferisce alla strada del Vomero (strada che collega via Cilea e piazza Quattro Giornate) in cui ha vissuto la famiglia del narratore.

Federì, il protagonista del romanzo, è un artista, ma è costretto a fare il ferroviere per sopravvivere. Egli sfoga la sua frustrazione su tutti coloro che lo circondano, in particolare sulla moglie e sui figli. La voce narrante è quella del suo primogenito, che ricostruisce la vita del padre, segnata dal rancore e dalla violenza.

Met dit boek won Starnone in 2001 de Premio Strega. De verteller, Mimì genoemd, brengt in drie breed uitgewerkte delen het verhaal van zijn vader, spoorwegbeambte maar vooral gefrustreerd en zelfingenomen schilder in het Napels van de eerste helft van de twintigste eeuw. Het boek is opgevat als een doorgedreven poging van Mimì om zijn jeugd te reconstrueren aan de hand van eigen herinneringen. Maar zijn eigen gedachten worden nog steeds volledig gedomineerd door de stoere verhalen van zijn vader waarin de grens tussen waarheid en leugen vaak vertroebeld is. "Ik probeerde een duidelijke voorstelling van hen te krijgen, ik bakende een ruimte af waarbinnen zij konden zeggen wat ze deden, wat ze voelden. Maar dat lukte niet, mijn vader dook weer op, dominant zoals altijd. Misschien stond hij al, misschien schreeuwde hij tegen mijn moeder: 'Luister je wel naar me? Of praat ik en laat jij me maar lullen?!' Daarom leek het me beter om alles te laten vallen, ook mijzelf, staande op de drempel van de slaapkamer, getroffen door de frisse, nachtelijke wind, en mijn hoofd te laten rusten op het blad van mijn bureau, als bij een plotselinge daling van de suikerspiegel, om me over te geven aan zijn stem." (p. 83). Het is wat wennen aan de vrij associatieve schrijfstijl en aan de overheersende aanwezigheid van de vaderfiguur van wie de verteller zich nooit helemaal heeft kunnen losmaken. ( )

il più bel libro mai letto...... il figlio più cercava di annientare il ricordo del padre e più non ci riesce più cerca di denigrarlo e èpiu non ci riesce.... alla fine capisce di amrlo a modo suo....
bellissimo punto e basta. ( )

Premio Strega 2001