The series of six books that started of with Aan zee: taferelen uit de kinderjaren (English: By the Sea: Scenes from a Childhood) take a central place in the work of the Belgian author Eric de Kuyper. In these books, presented as fictionalized autobiographies, he explores the time of his youth.

Het teruggevonden kind (English: Childhood regained) is a collection of essays about childhood. The title is a direct reference to the work of Marcel Proust whose Le Temps retrouvé has been translated into English under titles as varied as Time Regained Finding Time Again and The Past Recaptured (1927). The essays in Het teruggevonden kind are grouped into three sections; Part 1 which deals with various aspects of Proust's seminal work À la recherche du temps perdu published in seven volumes, translated as In Search of Lost Time or Remembrance of Things Past (1913 - 1927), followed by an Intermezzo consisting of two essays about sleep and strolling, and Part 2 about Childhood biographies.

Marcel Proust in À la recherche du temps perdu is the author par excellence to write about childhood memories. De Kuyper explores this theme in Proust's work extensively. In Part 2, several authors who are known to have used their childhood memories in their work are discussed, notably Rumer Godden, Roland Barthes, Walther Benjamin, Colette, Andre Gide, Imre Kertesz, Michel Leiris, Jean-jacques Rousseau, George Sand, Georges Simenon, and Stendhal among many others. At the end of the book, an annotated bibliography to authors discussed in the book is added.

The essays in Het teruggevonden kind are characterized by a heavy, laden, very literate style, with many references to literature. Various essays are repetitive, coming back each time to aspects of memories, childhood, etc. It seems De Kuyper is much more interesting than his fictional work. ( )

Essaybundel. Het eerste deel bestaat uit essays over Proust, het tweede deel uit essays over autbiografieen van de kinderjaren. Omdat het tweede een onderwerp is dat altijd speelt bij De Kuyper en het eerste opkwam na recente lezing van Proust, zijn beide delen van beide onderwerpen doortrokken. Ertussen een intermezzo over flaneren en slaap. De Kuyper raadt aan de delen als eenheden te zien en ze achter elkaar te lezen. Ik las echter telkens een essay uit het ene en dan uit het andere deel. Dat gaat prima. Er bestaat eenheid en dichtheid in het boek als geheel. Ik vind dat als lezer heel prettig.

De Kuyper heeft ook in zijn essays een zeer herkenbare stijl. Als je ervan houdt, is ook deze bundel prettig om te lezen met mooie gedachten en nieuwe invalshoeken. Als je, zoals ik, zijn schrijfstijl slechts in beperkte doses kan waarderen, slaat op den duur de vermoeidheid toe en vervliegt de aandacht voor de interessante aspecten van het boek.

Of hij mensen zou aanraden Proust te lezen, werd De Kuyper gevraagd in een radioprogramma. 'Och,' zei hij. Hij dacht het niet, ondanks zijn liefde voor Proust. En zo is het. Je leest zijn liefde voor Proust in de essays, maar hij geeft eerlijk en nuchter een beeld van a la recherche du temps perdu. MIj is duidelijk geworden dat die hele romancyclus waarschijnlijk niets voor mij is.