Un romanzo non sempre semplice da leggere, costruito attorno a personaggi diversi e i loro punti di vista. Sullo sfondo la transizione tra l’impero ottomano e le Turchia moderna. Alcune descrizioni di Istanbul sono spettacolari. Nel complesso una lettura intensa. ( )

La mayor novela sobre Estambul jamás escrita. ( )

'Geluk was naar zijn idee datgene waar de menselijke ziel het slechtst tegen was bestand. Door leed slaan we ons wel heen. Maar geluk torsen we als een last, en zonder het in de gaten te hebben laten we het op een dag ergens aan de kant van de weg achter, zetten het in een hoekje ergens neer’ Dit is één van de vele gedachten van de jonge leraar en beginnend schrijver Mumtaz tijdens zijn tocht op zoek naar medicijnen voor zijn zieke en geliefde neef. Hij had een moeilijke jeugd, vlak voor de val van hun stad is zijn vader vermoord door een Griek, ze zijn gevlucht en zijn moeder is enkele weken later gestorven. Een oudere neef en zijn vrouw hebben hem opgevoed. Hij denkt aan zijn romance met Nuran die een zomer duurde. Het is een complexe relatie in een moeilijke tijd vlak voor de Tweede Wereldoorlog. Zij luisteren veel naar traditionele Turkse muziek en maken lange wandelingen in de stad. Istanbul met zijn gebouwen en parken en de Bosporus met het leven rond het water spelen een hoofdrol in het boek. Nuran keert echter terug naar haar vroegere echtgenoot. Niet alleen de breuk tussen de beide jonge mensen wordt beschreven, maar ook de kloof tussen de oude en nieuwe verwesterde Turkse cultuur.
Volgens Orhan Pamuk is dit het beste boek dat ooit over Istanbul is geschreven. De stad heeft een oude architectuur en was de hoofdstad van het grote Osmaanse rijk, maar voelt zich ook aangetrokken tot Azië en het Westen. Mumtaz en Nuran zijn samengekomen en konden elkaar niet behouden. Tanpinar is erin geslaagd deze dubbele impasse mooi te verwoorden. ( )

See review on my blog Literature & Society: Istanbul memories ( )