With Monterosso mon amour Ilja Leonard Pfeijffer disdainfully seems to mock his readers. The short novella consists of a framework, suggesting the story within the story is 'real', not written by the writer. In the framing story, before and after, a middle-aged woman meets the writer, but the writer seems quite unaware of her. To him she is just one of the many people, despite the fact that she works on his behalf. To her the writer is a celebrity. The framed story is like a dream, but is is a dream that does not come to fullfilment. in both the framed and the framing story, the woman is disillusioned, her life is but a dream within a dream. ( )

Ik had het Boekenweekgeschenk van dit jaar nog liggen en omdat ik een liefhebber ben van de boeken van Ilja Leonard Pfeijffer, was ik ook benieuwd naar Monterosso mon amour. Het blijkt nogal eens lastig om in zo’n 90 pagina’s een onderhoudend verhaal te schrijven maar Pfeijffer is wat mij betreft daarin geslaagd.

Het thema van de Boekenweek 2022 is Eerste liefde en daar draait het om in dit boek. Carmen is de vrouw van een gepensioneerde diplomaat en zo rond de zestig jaar. Kinderen hebben ze niet en ze vindt eigenlijk dat ze een weing opzienbarend leven heeft geleid;

Ik heb over de wereld gereisd zonder de wereld te zien, ik heb tennisballen in een net geslagen en sherry ontdekt, ik ben zomaar opeens oud geworden zonder daarvoor moeite te doen.

Ze organiseert lezingen voor de plaatselijke bibliotheek, is verder niet ongelukkig maar het grote gebaar ontbreekt gewoon. Als op één van die lezingen de schrijver Ilja Leonard Pfeijffer optreedt en spreekt over het Italiaanse Monterosso, denkt Carmen terug aan haar eerste liefde die ze daar ooit ontmoette.

Kinderen waren ze nog en Carmen en Antonio waren onafscheidelijk op hun vakantie. Ze hebben onder water zelfs hun eerste zoen uitgewisseld. Na die lezing besluit Carmen alleen naar Monterosso te gaan voor een korte voorjaarsvakantie. Haar man Rob vindt het allemaal prima.

Eenmaal daar aangekomen vindt ze snel de online besproken Bed & Breakfast van Tiziana. Ze raken in gesprek, ook over die eerste liefde en Tiziana wordt enthousiast en wil Antonio voor haar vinden. Daar was het Carmen nu niet om te doen, hoewel ze ooit had beloofd om terug te keren naar Monterosso;

‘Echt, Tiziana, het is goed zo…Ik heb geen enkele behoefte om mij in mijn nadagen op te dringen aan een Italiaanse heer van min of meer mijn leeftijd die zijn eigen leven heeft, met hypotheeklasten, huisdieren, pensioenpremies en waarschijnlijk ook een vrouw, en die er met zekerheid niet op zit te wachten om het wrede verval waaraan een vroegere vakantieliefde ten prooi is gevallen met eigen ogen te aanschouwen.’

Dat mag zo zijn, ondertussen is Carmen natuurlijk wel naar de zee gegaan en heeft daar een jongen ontmoet, Oronzo, die haar doet denken aan de jonge Antonio. Oronzo trekt even bij Carmen en Tiziana in het Bed & Breakfast in, omdat de oma waarbij hij woont opgenomen is in het ziekenhuis vanwege een virus dat ineens overal heerst. Door dat virus zijn er ook beperkingen en kan Carmen niet terug naar Nederland vliegen. De actualiteit is keurig in het verhaal opgenomen.

De lijntjes komen in het verhaal uiteindelijk keurig bij elkaar. Misschien ziet u hem aankomen, misschien niet maar het leest prettig weg. De leuke twist zit op het einde, als Carmen weer naar huis vliegt. Op het vliegveld van Genua ziet ze, u gelooft het niet, de schrijver Ilja Leonard Pfeijffer weer;

Hij ziet haar niet. Hij is te druk met zijn espresso en met het negeren van het gewone volk.

Natuurllijk zitten ze naast elkaar en komen ze met elkaar in gesprek. Ze herinnert hem aan de lezing in de bibliotheek én aan het feit dat ze voorkomt in één van zijn boeken, de relatie gaat nog veel verder terug. Uiteindelijk is de les dat alles op een misverstand berust.

Ik ben niet altijd enthousiast over de Boekenweekgeschenken maar ik heb dit met plezier gelezen. Het is onmiskenbaar Pfeijffer en het bevalt me dat hij zichzelf met enige zelfspot opvoert in het boek. ( )

Hahaha, heerlijk boekje, kort maar krachtig, en grappig op zoveel verschillende manieren. Het is niet onopgemerkt gebleven. ( )

Een goed geconstrueerde, uiteraard zeer fraai geschreven novelle, vol verwijzingen en metapoëticale grapjes. Carmen (vurige Spaanse liefde EN gedicht) heeft het zowaar voor elkaar gekregen Ilja Leonard Pfeijffer te laten optreden in de Leidse openbare bibliotheek, waar zij werkt. Zij heeft bij hem in de klas gezeten (in Rijswijk, ZH) en herkent zichzelf in zijn beschrijving van het mooiste meisje van de klas, maar dat vertelt ze hem die avond niet. Hij is in vol ornaat en ziet eruit “als de directeur van de botsautootjes”; zijn lezing is superieur. Hij vertelt ook over Monterosso in de Cinqueterre en raakt een snaar: daar was zij, op vakantie met haar ouders, voor het eerst verschrikkelijk verliefd geworden op een knappe Italiaan, Antonio, die kon duiken en zwemmen als de beste. Ze had beloofd terug te komen, maar ja… Nu, na haar 50e, getrouwd met een saaie maar degelijke diplomaat, gaat ze die belofte inlossen, in haar eentje. Ze komt terecht in een B&B bij de karikaturaal-Italiaanse Tiziana, waar haar verblijf door de corona-pandemie onverwacht eindeloos gerekt wordt. Na een aantal herhalings- en bijna-herkennings-scènes verneemt zij dat Antonio weliswaar naar haar heeft uitgekeken, maar uiteindelijk is getrouwd en later verdronken. In het vliegtuig terug zit zij, wat een toeval, naast Ilja Leonard Pfeijffer en waagt het hem aan te spreken – hij herkende haar natuurlijk niet. Hier en in het beginhoofdstuk (het leukste) zet hij zichzelf heel goed te kakken, natuurlijk vooral uit behaagzucht. Natuurlijk blijkt nu dat hij met het mooiste meisje van de klas een ander bedoelde. Maar hij belooft haar wel dat hij haar geschiedenis zal boekstaven. Quod. ( )

Na een leven van tennis en sherry, als vrouw van een (ex-)diplomaat, is Carmen actief in de bibliotheek en leesclubjes. Om haar leven wat spannender te maken gaat ze naar Monterosso, een plaatsje aan de kust van Liguria, waar ze op zoek gaat naar herinneringen van haar eerste kus. Hier ontspint zich een leuk verhaal, met een iets te romantisch slot. Toch is het een leuk boek om te lezen, en veel beter dan de meeste boekenweek geschenken. Pfeijffer geeft zich zelf ook een rolletje in het verhaal, zodat hij ook lekker de draak met zichzelf kan steken. ( )