Na de onafhankelijkheid duiken de eerste populaire schilderijen op aan de muren van Congolese huiskamers. Die schilderijen worden beschreven als ‘conversation pieces' – ‘gespreksstukken' – want hun belang schuilt niet in het feit dat het kunstvoorwerpen zijn, maar in de boodschap die ze uitdragen. De betekenis van de afbeeldingen ligt niet altijd vast: iedereen kan er zijn eigen interpretatie aan geven. Ze zetten aan tot reflectie en discussies over de dagelijkse bekommeringen.De Congolese populaire schilderkunst wordt vaak als een koloniale stijl bestempeld, maar in feite sluit ze aan op de lange geschiedenis van tekencultuur die vóór kolonisatie in de Democratische Republiek Congo bestond.In 2013 verwierf het Koninklijk Museum voor Midden-Afrika een belangrijke collectie van bijna 2000 doeken die verzameld werden tussen 1968 en 2012 door Bogumil Jewsiewicki en zijn Congolese collega's in de DRC, in 15 steden: Beni, Bukama, Bunia, Butembo, Goma, Isiro, Kananga, Kikwit, Kinshasa, Kisangani, Kolwezi, Lubumbashi,Matadi, Mbandaka en Mbuji-Mayi. Deze collectie is niet alleen belangrijk door de omvang en het aantal schilderijen, maar ook door de archieven, foto's van ateliers, levensverhalen, interviews met de kunstenaars en kronieken die erbij horen.