Zeer knappe vertelling, ingenieus hoe Dorrestein het verhaal gefragmenteerd brengt in een 6-tal dooreengeweven tijdslagen, waardoor het verhaal maar heel geleidelijk groeit en we samen met hoofdfiguur Ellen tot een catharsis komen. Centraal staat niet de gruweldaad die aan de oorsprong ligt van Ellen’s trauma, maar haar omgang met dat verleden, en vooral dan hoe haar hart versteend is geraakt door het dramatisch gebeuren. Ik zie een heel duidelijke parrallel met “Beloved” van Toni Morrisson, waar ook door de hoofdfiguur verzonnen personages een (hoofd)rol spelen.
Er zitten een paar zwakke elementen in, zoals de plotse jaloezievlaag van de vader, en het voor mij toch wel wat kleffe einde; maar – nogmaals – de manier waarop Dorrestein haar verhaal (dat blijkbaar teruggaat op een waar gebeurd feit) heeft opgebouwd, de psychologische diepgang en de vlotte vertelstijl maken van dit werk echt wel wereldliteratuur. ( )

Beautifully written, very unique style. Boldly described perspectives, painful to absorb, thus "Well done" Ms Dorrestein! ( )

Written in 1998 in Dutch. Wonderfully written. How an interesting, idyllic childhood gone wrong due to a frightening tragedy can affect a persons life for ever ( )

Dorrestein on taas tarttunut vaikeaan aiheeseen, perhesurmaan. Tämä on aikuisen, lapsuuskodin murhasta selvinneen tyttären tarina. Syyllisyys selviämisestä riivaa ja tapahtumien selvittäminen tuntuu välttämättömältä, että omaa elämää voisi jatkaa. Synkkä tarina synnytyksen jälkeisestä psykoosista, mutta lukijalle jää kuitenkin positiivinen olo. ( )

Prachtig verhaal, je leeft echt met de vrouw mee. ( )