Cliquer sur une vignette pour aller sur Google Books.
Chargement... La Cousine Bette (1846)par Honoré de Balzac
» 15 plus Chargement...
Inscrivez-vous à LibraryThing pour découvrir si vous aimerez ce livre Actuellement, il n'y a pas de discussions au sujet de ce livre. Enfant, Lisbeth tenta d'arracher le nez de sa cousine, Adeline. L'une était belle et l'autre laide. La jalousie redouble quand Ade-line épouse le baron Hulot d'Ervy, un libertin, mais le frère d'un maréchal de France. Relé-guée au fond d'un salon Empire défraîchi, cette parente pauvre va ourdir une terrible vengeance' Ayant commencé sa vie « en vraie chèvre affamée », elle la finit « en lionne », après avoir ruiné sa cousine, sa nièce Hortense, un jeune et talentueux sculpteur polonais. Jamais Balzac n'a aussi bien campé le vice et la vertu, l'art et la finance Dernière oeuvre avec Le Cousin Pons, son pendant, La Cousine Bette est le chant du cygne d'un Balzac génial qui lui aussi se ruina pour l'amour de l'art et des femmes. ( )
De wereld van deze roman is bevolkt met slechte karakters die elkaar poeslief en elegant ten val willen brengen. Hun gedragingen zijn bedriegelijk en leugenachtig, ze zijn altijd op eigen voordeel uit, alles wat ze zeggen maakt deel uit van hun machtsspel. De woorden van nicht Bette geven precies weer hoe de mensen met elkaar omgaan: ,,Je moet de mensen in de maatschappij zien als gereedschap dat je opneemt, gebruikt en weer weglegt al naar het je van dienst kan zijn.' Balzac heeft niet alleen zijn personages breeduit getekend, ook in de talloze voortreffelijke dialogen, hij heeft daarnaast veel aandacht besteed aan de decors, waarin zij hun menselijke komedie opvoeren. Straten en wijken van Parijs beschrijft hij, interieurs van verschillende stand, veel couleur locale waar de feuilletonlezers van destijds al evenzeer van gesmuld zullen hebben als wij nu doen, die er de historische situatie beter door leren kennen. a Cousine Bette is een adembenemend melodrama, waarin een keurige familie te gronde wordt gericht door de ongeneeslijke wellust van de heer des huizes en de heimelijke wraakzucht van een ongetrouwde en verbitterde nicht. Het aardige is dat nicht Bette, bijgenaamd `de Geit', door de familieleden juist als een loyale vertrouwelinge en beschermengel wordt gezien, met als gevolg dat zij tegen het eind snikkend rond haar sterfbed staan. Van Bette schrijft Balzac dat zij `heerste, net als de jezuïeten, in het verborgene'. Pas de niets verhullende blik van de schrijver legt de waarheid bloot. `Hortenses ogen vulden zich met tranen, en van die aanblik genoot Bette met volle teugen, zoals een kat slobbert van de melk'. Voordien is Bette dan al afgeschilderd als een primitieve `natuurmens', gedreven door slechts één passie: afgunst jegens haar even mooie als deugdzame nicht Adeline, die getrouwd is met de wellustige baron Hulot. Ooit een hoge ambtenaar van Napoleon, ruïneert deze Hulot zichzelf en zijn familie door fortuinen uit te geven aan zijn maîtresses, die hem op hun beurt gewetenloos bedriegen. Het kost nicht Bette niet veel moeite om hem stiekem tot instrument van haar wraak te maken, nadat hij verliefd is geworden op haar doortrapte, maar beeldschone buurvrouw. De plot van de roman, vol list, bedrog en zelfs een dubbele gifmoord, herinnert aan die van een boulevardstuk, zoals wel vaker bij Balzac, maar dat vergeet en vergeef je moeiteloos dankzij de energie en de vaart, waarmee het verhaal op zijn fatale ontknoping afstevent. Keukenmeid In het voorwoord bij de Comédie humaine betoogt Balzac dat de schrijver niet alleen de `secretaris' van de geschiedenis, maar ook de `leermeester van de mens' moet zijn. Katholicisme en monarchie worden door hem aangeprezen als de twee onmisbare pijlers van de samenleving. Hij verdedigt zich daarom tegen het verwijt van `immoraliteit', dat elke `dappere' schrijver naar het hoofd krijgt geslingerd, en hij wijst erop dat bij hem de misdaad nooit ongestraft blijft. Inderdaad, in La Cousine Bette krijgen de schurken tenslotte niet de kans de vruchten te plukken van hun boosaardige intriges. Appartient à la sérieLa Comédie humaine (Vol. 17 Les Parents pauvres | 82) Poor Relations (1) Studies of Manners (55) Appartient à la série éditorialeEst contenu dansFait l'objet d'une ré-écriture dansFait l'objet d'une adaptation dans
Honore Balzac, dit Honore de Balzac (1799-1850) est un romancier, critique litteraire, essayiste, journaliste et ecrivain francais. Il est considere comme l un des plus grands ecrivains francais dans le domaine du roman realiste, du roman philosophique et du roman fantastique par Gerard Gengembre, G. Vannier, le philosophe Alain, et Albert Beguin. Charles Baudelaire voyait en lui un visionnaire. Balzac est cependant difficile a classer dans l une ou l autre categorie, son oeuvre couvrant un champ si vaste que les critiques, tant de son siecle que du siecle suivant, passeront beaucoup de temps a lui chercher une etiquette appropriee sans y parvenir. Son oeuvre monumentale, La Comedie Humaine, cycle coherent de plusieurs dizaines de romans, nouvelles, contes philosophiques a pour ambition de decrire de facon quasi-exhaustive la societe francaise de son temps ou, selon la formule celebre, de faire concurrence a l etat-civil . Il n hesite pas, en pleine Monarchie de Juillet, a afficher ses convictions legitimistes. Autres titles de Balzac comprennent: Jean-Louis (1822), Clotilde de Lusignan (1822) et Wann-Chlore (1826). Aucune description trouvée dans une bibliothèque |
Discussion en coursAucunCouvertures populaires
Google Books — Chargement... GenresClassification décimale de Melvil (CDD)843.7Literature French French fiction Constitutional monarchy 1815–48Classification de la Bibliothèque du CongrèsÉvaluationMoyenne:
Est-ce vous ?Devenez un(e) auteur LibraryThing. Penguin AustraliaUne édition de ce livre a été publiée par Penguin Australia. » Page d'information de la maison d''édition Recorded BooksUne édition de ce livre a été publiée par Recorded Books. |