Über eine ungewöhnliche Beziehung und die Selbsterforschung einer jungen Frau, die lernt, ihrem eigenen Kopf zu folgen und sich von falschen Vorstellungen zu befreien. Es erklärt, warum Schuldgefühle dick machen und warum einen die Liebe in den Alkohol treiben kann. Warum man sich von der Liebe nicht zuviel versprechen darf. Und daß die Erregung im Kopf nicht weniger spannend ist als die im Körper.

De ontwikkeling van de vriendschap tussen twee vrouwen die in alles elkaars tegenpolen zijn.

Ik heb zelden een Nederlandstalige roman gelezen die zo intens is, zo diep ingaat op de heftige gevoelens die een hoofdpersonage koestert. In dit geval gaat het om een intense vriendschap tussen twee meisjes die heel veel weg lijkt te hebben van een hartstochtelijke liefdesrelatie, en het dat in zekere zin ook is, maar dan in elk geval niet te verstaan als een fysieke, lesbische relatie. In het eerste deel zien we de gevoelige, springerige Kitty als 10-jarige onmiddellijk geïntrigeerd worden door een nieuw meisje op school, Ara, dat in zowat alles haar tegenpool is. Kitty raakt compleet verslingerd aan Ara en de manier waarop Palmen dat beschrijft, vanuit de ogen van Kitty, bezorgt je meteen een heel ongemakkelijk gevoel: dit is niet gezond, niet evenwichtig. Het tweede deel, dat zich afspeelt tussen hun 18de en 22ste, bouwt daar op voort, al zie je de eerste barsten komen in de relatie. Het derde deel springt nog eens zeker 10 jaar vooruit en is al helemaal anders van karakter, want Kitty komt uiteindelijk tot een realistisch inzicht in haar relatie met Ara. Dat laatste deel is veel minder beschrijvend, het staat bol van de filosofische en psychologische inzichten en doet erg gefragmenteerd aan, wat de leesbaarheid bijzonder bemoeilijkt. Ik vind dit een heel intrigerende roman, die zeker niet helemaal geslaagd genoemd kan worden, maar eerder een schrijfexperiment, en waarschijnlijk zelfs een therapeutisch werk (want Palmen blijkt heel wat autobiografische elementen gebruikt te hebben). Maar door de intensiteit waarmee Kitty haar eigen gevoelens registreert en analyseert, steekt dit boek toch wel uit boven het “gewone” Nederlandstalige werk. ( )

Prachtig geschreven, eerste boek wat ik van haar las. Wat een taalkunsternares. Aangrijpend en confronterend. ( )

In deze roman staat de ontwikkeling van de vriendschap centraal tussen twee vriendinnen, Catherina en Barbara, die elkaar als jonge scholieren leren kennen. Zij voelen zich direct tot elkaar aangetrokken, ofschoon (of juist omdat) zij in alles elkaars tegenstelden zijn: dik staat tegenover tenger, woordblind tegenover taalbehendig, sensitief tegenover tamelijk ongevoelig, enz. Bij nader inzien hebben zij ook enkele markante trekken gemeen. Zo zijn ze beiden verslaafd (de een drinkt, de ander eet) en zoeken beiden de betekenis der dingen. Zij lezen elkaar als een boek, zij zoeken zonder ophouden naar de betekenis van hun eigen en elkaars uiterlijk, uitingen, handelingen, verslaving en verhoudingen. En zij doen dit zo nietsontziend, dat hun vriendschap uiteindelijk hieronder dreigt te bezwijken. ( )