Emilia, or Lampie as everyone calls her, grew up in the lighthouse. Her mother is dead, and her father is missing a leg, which makes it hard for him to climb the steps, so Lampie mostly tends the light. On one stormy evening, Lampie realizes that they are out of matches because she forgot to go out and buy them. She tries to get to the store and back, but the storm overwhelms her. Worse, a ship crashes on the rocks because the lamp wasn't lit. As punishment, Lampie's father is imprisoned inside the lighthouse, and Lampie is sent to work at the Black House on the cliff, the Admiral's residence, where it's said a terrible monster dwells. What Lampie finds there, however, is something she never could have expected...

This book has the feel of historical fiction, but once Lampie is at Black House, the fantastic elements start inching their way in. The story reminded me a lot of The Secret Garden, though it nods toward The Little Mermaid as well. This book is a translation from the Dutch, and I felt that the writing generally flowed well. If you're intrigued by the premise, it's worth a look! ( )

Allerschitterendst verhaal, heel goed en verrassend geschreven. Lampje’s moeder is dood en haar vader is van een leuke man in een dronkelappen veranderd... met alle gevolgen van dient. Lampje komt terecht in het grote zwarte huis waar een minster woont in de toren. Het monster blijkt Vis te zijn, of Edward, de zoon van de Admiraal en een zeemeermin. Hi doet vreselijk zijn best om te leren lopen maar met zijn staart lukt dat niet. Iedereen is bang voor hem want hij is een Boos en eenzaam ongetemde en hij bijt. Lampje sluit vriendschap met hem en ook met de stugge Martha, haar zwakbegaafde zoon Lennie, en met Nick, de tuinman. Lampje staat altijd in de torenkamer uit het raam te kijken als ze bij Vis is, want daar kan ze de zee zien en de vuurtoren waar ze met haar vader woonde. Loyaliteit naar ouders die er een potje van maken met hun kinderen zit ook mooi verweven jn het verhaal. Op een dag gaat Lampje naar de kermis en ziet daar een tekening van een zeemeermin bij het rariteitenkabinet. De zeemeermin heeft gouden ogen, net zoals Vis. Ze gaat kijken en ziet natuurlijk hele zielige mensen in kooien en ook de zeemeermin in een treurig bassin met vies water. Ze denkt dat het de moeder moet zijn van Vis en gaat hem halen, in een karretje. De zeemeermin blijkt zijn tante. Uiteindelijk komt gelukkig alles goed, Vis gaat in de zee wonen, waar hij gelukkig is en het platenschijf van Lampje’s vader komt voorbij en daar gaan Lapje en haar vader wonen, haar vader zegt “sorry” .
Het boek heeft na verschijnen meteen de Gouden Griffel gekregen, volkomen terecht denk ik. Er is ondanks de treurige omstandigheden waarin al deze mensen leven zoveel humor in en zoveel groei in de karakters en dat voor kinderen van een jaar of 10 denk ik heel begripelijk en acceptabel. Alle dingen die eigenlijk niet (meer) kunnen zijn zo natuurlijk geschreven dat ze logisch worden. ( )

Waarom leest een volwassene een kinderboek? Omdat het 1 van de weinige boeken is die mijn dochter niet kreeg uitgelezen. Het maakte me zo benieuwd. Ik was eerst wat gechoqueerd door het heftige begin. Begrijpelijk dat een boek dat met kindermishandeling begint niet echt ieder kind aanspreekt. Maar het loont de moeite om verder te lezen, want Lampje is een echte heldin, je maakt kennis met een bijtende zeemeerman, er is een bont kermisgezelschap dat aan "The greatest showman" doet denken, er zijn echte piraten enz.

De personages ontwikkelen zich voortdurend en kunnen veel meer dan je op het eerste zicht zou denken. Om te beginnen is Lampje natuurlijk veel dapperder dan wij allemaal samen. Er is ook Lennie die helemaal open bloeit. Op het einde zit hij helemaal niet meer enkel in kranten te knippen. Zelfs Augustus, de vader van Lampje, ondergaat een metamorfose eens de alcohol uit zijn leven is verdwenen.

Wat krijg je als een illustratrice een verhaal schrijft? Een beeldend boek en terechte winnaar van verschillende prijzen. Beetje bij beetje kom je dingen te weten en je kan het boek niet weg leggen. Een ***** aanrader! ( )

Ik heb voor het eerst in mijn volwassen leven een kinderboek gelezen en dat is me uitstekend bevallen. Ik had heel lovende reacties gehoord en daarom wou ik het boek wel eens lezen.
Het boek is erg fantasierijk en heeft een originele plot. Wat me het meest geraakt heeft, is de beschrijving van de belevingswereld van het hoofdpersonage, Lampje. Zij voelt heel wat dingen aan die spelen bij de volwassenen en haar aanvoelen van sommige gebeurtenissen werd heel mooi beschreven. ( )

Trigger Warnings: child abuse and neglect

Emelia, or Lampie as she is known, is the young daughter of the lighthouse keeper. Her mother died a few years ago and since her father is disabled, it is now her job to climb the stairs and light the wick. But one day she forgets to replace the matches to light the lamp and a storm comes. She tries to run out and get some more, but the storm is quite vicious and she doesn't make it back to the lighthouse - she gets knocked unconscious on the rocks. When she wakes up the next morning, she finds a boat has crashed into the rocks and the Sheriff isn't happy. He decides that Lampie and her father are responsible for paying for a new one, a task that will take them seven years each. Lampie's father is nailed into the lighthouse. Lampie is sent as a maid to the Black House, where legend is that a monster is kept in the tower. But what if that's really true?

I really enjoyed Lampie in this novel. She's such a fun, strong-willed, young girl, whom I don't see myself forgetting anytime soon. Her and Lenny (oh how I wish to see his masterpieces in real life!).

Annet Schaap did a wonderful job at tackling some tough subjects (loss, regrets, apathetic adults, self-image and belonging) but still keeping in mind the middle grade readers. Even though I haven't been a middle grade reader for quite some time, I still very much enjoyed this book.

The writing style was a bit different for me but I quickly picked it up. Gave me more of a Hans Christian Andersen vibe for sure. I wasn't the fondest of the change of POV though, even if it gave us a bit more insight to why other characters were doing what they were doing.

Overall, a very fun and enchanting and adventurous book. The translation from Dutch was fairly well done. I would recommend this book to middle grade readers who love mermaids and pirates, but also to anyone who likes a twist of an old tale! ( )