H.B. geboren 1886 te Wenen overleden 1951. Centraal in zijn literair werk staat het waardenverval van het respectievelijk tijdsbestek. Dit 1ste deel van de romantrilogie 'DIE SCHLAFWANDLER" speelt in 1888 en schildert het verval der duitse burgermaatschappij. Het is de wereld van verstarde conventies en loze erecodes; het uniform is a.h.w. symbool. Gardeofficier Joachim von Pasenow wordt door de dood van zijn broer - duel! - gedwongen het vaderlijk landgoed te beheren. Zijn vriend Bertrand, koopman en speculant, helpt hem bij zijn aarzelend begin in het civiele leven. Joachim verzaakt zijn liefde voor het grillige animeermeisje Ruzena, zoals ook Elisabeth, dochter van een naburige landheer, haar liefde voor Bertrand opgeeft om met J. te trouwen. Nog altijd is de conventie sterker dan de machten die haar later van binnenuit uithollen. De rake sfeertekening boeit gewis wie houdt van de tijd- en politiekkritische roman

http://www.jump-cut.de/2004/08/hermann-broch-1888-pasenow-oder-die.html

Hoofdfiguren van Pasenow of de romantiek zijn de officier Joachim von Pasenow en diens collega Eduard von Bertrand, die met scherpe intelligentie de militaire machinerie doorziet en het leger tijdig verlaat. Meesterlijk tekent Broch de rol van het uniform ( pag. 18-19 h.v.) voor Pasenow en daarnaast het "anarchistische" dat zich eronder bevindt, de seksualiteit, die door het zigeunerachtige animeermeisje Ruzena danig geprikkeld wordt. Pasenows broer Helmuth vindt onverwacht de dood in een duel en Joachim keert terug naar het ouderlijk huis om de zorg over het landgoed op zich te nemen. Daar verlooft hij zich met de tien jaar jongere Elisabeth, maar Ruzena raakt niet uit zijn gedachten en zijn gevoelens van liefde zijn voortdurend gespleten. Ten slotte maakt Joachim een wending die ook in "Esch of de anarchie" centraal staat, die naar religie en offer. Joachim trouwt met Elisabeth, maar in de huwelijksnacht in uniform op de rand van het bed zittend, moet zij erkennen: "We zijn niet vreemd genoeg en we zijn niet vertrouwd genoeg."
(tekst: Paul Beers - achterflap.) ( )