Lots of interesting writing but it was too much of disconnected plot pieces for me to really enjoy. Going back into the Bookcrossing pile.

An unsettling early novel - this is a rather disjointed story of twin girls separated at birth when their mother dies. The chapters switch between the protagonists in a non-linear way with occasional repetitions, which requires a but of concentration, and as ever some of Enright's descriptions are startling and unsentimental. Probably not the best place to start with Enright but an interesting read. ( )

From the first page, talking about a newborn baby: "You felt this baby was all skin, holding the soft little parcel of her insides: her fresh little kidneys, the squiggle of her guts, her quail's bones. You could eat her, that's all, her bladder like a sweet little onion and her softly sprouting brain." Nope.

Tussen de spullen van haar pasverworven geliefde vindt Maria een foto van een twaalfjarig meisje. Ze herkent zichzelf - dezelfde ogen, dezelfde glimlach - maar ze is het niet: het meisje draagt kleren die Maria nooit heeft bezeten. Al die tijd voelde Maria zich een vreemdeling, een buitenstaander. Nu weet ze waarom. Het meisje op de foto is haar tweelingzusje Rose. Als hun moeder in het kraambed sterft, besluit haar man, Bert, één kind te houden: Maria. Het andere laat hij achter in een klooster. Rose komt terecht in een pleeggezin, waar het een komen en gaan is van probleem kinderen. Maria brengt haar jeugd door in het nieuwe gezin van haar vader, als een overblijfsel uit zijn verleden. De meisjes groeien op zonder dat ze van elkaars bestaan weten - de een in Engeland, de ander in Ierland. Als Rose en Maria na twintig jaar toevallig oog in oog komen te staan, schuiven hun parallelle levens ineen tot een dubbelbeeld.

Evenbeeld is het ontroerende en geestige verhaal van mensen op zoek naar het ontbrekende deel in hun leven: een familielid, geborgenheid of liefde. In zeldzaam mooie taal en korte, perfecte zinnen weet Anne Enright haarfijn hun broze bestaan en de hoekigheid van hun gevoelens te vangen. Haar stijl is uiterst verrassend: via omtrekkende bewegingen laat ze ons kennismaken met de hoofdpersonen, alsof we hen door kijkgaatjes mogen bespieden. Evenbeeld is een indringende roman over identiteit en afkomst, over liefde en gemis, isolement en ontwrichting. ( )

It ended where I wish it had begun: twins separated at birth were reunited. It was a muddle of unclear events and characterization and irritating writing until that point. ( )