Knap poëtisch proza dat in een pastoraal schrijven zijn figuren plaatst in de prachtige natuur. Tegelijk zien we in de typeringen van de landelijke personen dat deze ook beklemd zijn door tegenslagen, met een heimwee naar vroegere en betere tijden. Samen met het pastorale gegeven maakt de lezer ook kennis met het knap beschreven rauwe leven, de boerenbuiten-realiteit van moeilijke bloederige geboorten en lijdende en stervende dieren.
Het boek is enigszins droefgeestig, maar doorregen met eenzaten die een kluizenaarsleven nastreven en vreemde figuren die de reguliere kantjes aflopen. Het verdelgen van ratten met bijtende getrainde honden wordt gedetailleerd beschreven. Daarnaast dan weer de jacht op de das, die liefst levend wordt gevangen, opgejaagd door getrainde honden… De werkwijze hiervoor is fascinerend waarvoor een zekere vaardigheid en kennis voor vereist is. De gevangen das wordt verhandeld naar mensen die dan genieten van georganiseerde weddenschappen bij bloederige vechtpartijen tot de dood tussen de das en een aantal honden… Vaak worden bij de das uiteindelijk de klauwen uitgetrokken en de hoektanden gebroken om de das ten onder zien gaan… Vandaar dat de dassenjacht verboden is. Onze tweede hoofdfiguur is zo een drieste man die opgejaagd en uiteindelijk gevat wordt door de politie.
De twee verhaallijnen van de zachtaardige schapenboer en de ratten/dassen jager, tevens schrootverzamelaar, èn de twee beschreven gevoelslevens zijn de allegorische vertaling van de woeste natuur in Wales die eeuwenlang de identiteit bepaalt van de bewoners.
02/03/23 GT score : 5 ( )

When I think I've been thoroughly disgusted with the humans, I find another example of their vileness and violence. This story is about one gentle man who loses his wife and a cruel man who makes his living finding Animals for humans to be cruel to. Beautifully and sparsely written. ( )

Ferocious and tender without sentimentality, Cynan Jones has a gift for telling stories that give us a sense of earth-bound, hard scrabble rural lives without a hint of cliché. In The Dig, we follow a badger hunter — who knew this was a thing?, and a farmer in lambing season who has recently lost his wife and wrestles with her absence. And as always, we follow this corner of Wales, which could be anywhere, and everything that grows from it and walks upon it.

This story is in line with my limited vision of Wales as a place of rugged individualism, stark beauty, and a universal longing for contentment, only here it’s sought from quiet, persistent lives that stain the land with their blood, sweat, and tears.

I love Jones’ gritty, clever, unadorned prose. He builds his stories with a sparse originality that is unlike anything I’ve ever read. His similes are utterly unique. In the process, he allows us to relate to the subtle, persistent emotions of characters whose lives are, externally, nothing like our own. There is a brutalism in his work, as here, but his characters are relatable, which is paramount to me.

I’m going to read everything he has written. I’m glad I found him. ( )

A stark, uncompromising and poetic novella which documents the hard lives of two solitary men in Welsh sheep country.

Daniel is a sheep farmer, coping alone with lambing after his wife has been killed in an accident. His story is interwoven with that of "the big man", who operates beyond the law as a badger baiter. Both of these stories are told in simple and unsentimental language that retains a beauty and a poetic precision. The two men's paths eventually collide in a brutal conclusion the precise nature of which is left unsaid.

Jones is clearly a very promising writer, and this book promises to remain in the mind. I knew nothing of his work before picking up this book, but I am very glad I did. ( )

A deep sadness at the heart of this novel. The writer knows about grief and loss and writes about it very well. The two men are both like badgers deep in their holes. The big man is almost like Daniel's badger and vice versa. The cruelty is shocking and sad too. Powerfully written. ( )